: ସୁମିତ୍ରା ରାଉଳ

ବୀର ପ୍ରସବିନୀ ଚିର ସୀମନ୍ତିନୀ ଆମରି ଭାରତ ମାଆ

ବୋଳି ହୋଇଗଲେ ତା ଦେହର ଧୂଳି ଲାଗେ ସବୁ ନୂଆ ନୂଆ ı

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଅଟେ ଦେଶ ମୋର ଅମୃତ ତା ପାଣି ପବନ

ବହିଯାଏ ଯହିଁ ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ଚିର ନିର୍ମଳ ତା ଗଗନ ı

ବୁକୁରେ ଯାହାର ନୀଳ ସାଗର ଲହଡି ଭାଙ୍ଗେ ନୀତି

ବନାନୀ ଯାହାର ସ୍ୱର୍ଗ ଉପବନ ନାହିଁ ଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଏମିତି ı

ବସିଅଛି ଶୀରେ ଶୁଭ୍ର ହିମାଳୟ ମୁକୁଟ ସଦୃଶ ଯାର

ବନଲତା କେତେ ପାହାଡ ପର୍ବତ ଚିର ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ı

ବଧୂ ପରି ଦିଶେ ଭାରତ ମାଆ ମୋ ନାନା ଅଳଙ୍କାର ପିନ୍ଧି

ବେଶଭୂଷା ତାର କି ମନୋହର ସତେ ସଭିଁଙ୍କୁ ନିଏ ବାନ୍ଧି ı

ବୈଦିକଯୁଗରୁ କେତେ ଋଷି ମୁନି ଜନମିଲେ ତାର କୋଳେ

ବେଦୋପନିଷଦ୍ ପୁରାଣାଦି ଲେଖି ଯଶ ରଖିଗଲେ କାଳେ ı

ବ୍ୟାସ କାଳିଦାସ ବାଲମିକ ପୁଣି ଜନମିଲେ ରାମଚନ୍ଦ୍ର

ବିବେକାନନ୍ଦ ସାଥେ ରାମକୃଷ୍ଣ ପୁଣି ବୀର ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ı

ବୈଦେହୀ,ମୈତ୍ରେୟୀ,ରାଧିକା,ବିଶ୍ୱବାରା ଆଦି ରମଣୀ

ବୀରା ଲକ୍ଷ୍ମୀବାଇ,କୁନ୍ତଳାକୁମାରୀ ଯଶ କେତେ ଦେଲେ ଆଣି ı

ବୈଭବରେ ଭରା ପଣତ ତାହାର ରହିଛି ଆମରି ଶୀରେ

ବାଧାବିଘ୍ନ ଯେତେ ଆସିବ ପଥରେ ସଦା ରଖିଥିବ ଦୂରେ ı

ବୈଷମ୍ୟ ବଇରୀ ଦ୍ୱେଷ ନାହିଁ ମନେ ସଭିଏଁ ତାର ସନ୍ତାନ

ବ୍ରାହ୍ମଣ କ୍ଷତ୍ରିୟ ବୈଶ୍ୟ ଶୂଦ୍ର ନାହିଁ ମାନ କି ଅଭିମାନ ı

ବାନ୍ଧିଛି ସଭିଙ୍କୁ ସେନେହ ଡୋରିରେ ନାହିଁ ତା ବାଛ ବିଚାର

ବିପଦେ ତାର ଜୀବନ ଦେବା ସଭିଏଁ ଏହି ଶପଥ କର ı

ବାଗସାହି, ପ୍ରୀତିପୁର, ଯାଜପୁର, ୭୫୫୦୧୩