: ଅନୁସୂୟା ମିଶ୍ର

ଦେଖ ତ ନିରେଖି...

ଆଜି ବି ମୁଁ ସେଇଠି ହିଁ ଅଛି୤

ଯଶୋଦାଙ୍କ ଆକୁଳ ମାତୃତ୍ବରେ

ରାଧାଙ୍କର ଅନୁଢ଼ା ଅନ୍ୟମନସ୍କତାରେ

ନନ୍ଦଙ୍କର ଗର୍ବିତ ପିତୃତ୍ବରେ

ସଖାମାନଙ୍କର ସମର୍ପିତ ଅନ୍ତରଙ୍ଗତାରେ

ଗୋପନାରୀଙ୍କ ଦହିହାଣ୍ଡିରେ ସଞ୍ଚିତ

ଐକାନ୍ତିକ ଆତ୍ମୀୟତାରେ

ଗୋପଦାଣ୍ଡର ସୁରଭିତ ପ୍ରତିଟି ଧୂଳିକଣାରେ୤

ତେବେ କାହିଁକି ଏ କଳଙ୍କର ବୋଝ?

କାହିଁକି ବା ଆଖି କୋଣେ ମୋର

ଦେଖିବାକୁ ଚାହଁ ତୁମେ

ଢଳ ଢଳ ଟୋପାଏ ବିରହ?

ଗଲି ବା କୁଆଡ଼େ ଯେ

ନ ଫେରିଲି ବୋଲି ଅପବାଦ!

ବିଚ୍ଛେଦ କାହିଁ ଯେ ବିରହର ସୂତ୍ରପାତ ହେବ!

ଅଷ୍ଟମହିଷୀଙ୍କ ଆଗ୍ରହରେ

ଆଜି ବି ମୋ ମନ ଚାହେଁ

ରାଧାଙ୍କର ସ୍ବର୍ଗୀୟ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ

ସ୍ବଜନଙ୍କ ପରିବେଷ୍ଟନୀରେ

ଆଜି ବି ମୁଁ ଖୋଜିହୁଏ

ଗୋପୀଙ୍କର ଏକାତ୍ମତା ଭାବ୤

ହେ ଭାଗବତ!

କିଏ ବା ଚିହ୍ନିଛି ମୋତେ ତୁମଠୁ ଅଧିକ?

କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଆହ୍ବାନରେ ସିନା ଶରୀର ବିବଶ

କିନ୍ତୁ, ଆତ୍ମାରେ ଆତ୍ମାରେ...

ଆଜି ବି ମୁଁ

ଗୋପର ସେଇ ଗୋପାଳ ବାଳକ୤