: ସୀମାଞ୍ଚଳ ରଣା

ଆଜିବି ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ

ତୋ ଗାଁ ବାଟେ,

ରତ୍ରୀଯାନ ଯେବେ ଛୁଟେ ୤

ଅଟକି ଯାଏ ମୋ ଅମାନିଆ ମନ,

ତୋହରି ଘର ପାଖରେ ୤

ଝାପସା ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ ପୁଣିଥରେ,

ମନେ ପଡେ ଅତୀତ ୤

ସାଉଁଟି ବସେ ମୁଁ ପ୍ରୀତିର ଜୋଛନା,

ସହି ସହି ମୃଦୁ ଆଘାତ ୤

ସ୍ୱଳ୍ପ ରହଣି ରେ ମଧ୍ୟ ଖୋଜିବସେ ମୁଁ,

ବିତିଥିବା ସେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ୤

ଗାଡିର ଝରକାରୁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରେ,

ସେଇ ଦରଭଙ୍ଗା ନଳକୂପ ୤

ନାଲି ଲେହେଙ୍ଗା କୁ ରିବନ ଫିତା,

କେଶ କରି ସୁସଜ୍ଜିତ ୤

ବାହାନା କରି କଳସୀ ଧରି,

ନଳକୂପ ପାଖେ ନାଁହୁତ ?

କେମିତି ଭୁଲିବି ଅଭୁଲା ଅତୀତକୁ ମୋର,

ଯେବେ ଅପେକ୍ଷା ଥାଉ ୤

ଆଖିରେ ଅଞ୍ଜନ ବୋଳିଦେଇ,

ବାଟଚାହିଁ ମୋତେ ରହିଥାଉ ତୁ ୤

ମୁଁ ନିଶବ୍ଦ ରାତିରେ ପାଦ ଚିପିଚିପି,

ପହଁଚି ଯାଏ ତୋ ପାଖେ ୤

ତୋ ଲାଜୁଆ ମୁହଁକୁ ପେଜୁଆ ଓଠରେ,

ଚୁମ୍ବନର ଭିଡ଼ ସାଥେ ୤

ହଜିଗଲା ସେହି ବୟସ ର ଜହ୍ନ,

ପାଉନି ଏବେ ମୁଁ ଖୋଜି ୤

ଅନୁଭବ ଖାଲି କରୁଛି ସେ ସବୁ,

ତୋ ଗାଁ ବାଟରେ ଆଜି ୤

ସ୍ୱପ୍ନ ଫୁଲବନେ ମରିଚିକା ଦେଇ,

ଚାଲିଗଲୁ ବହୁଦୂରେ ୤

ଭୁଲିପାରିନି ମୁ ନିଷିଦ୍ଧ ରାତି କୁ,

ଆଜି ବି ରଖିଛି ମନେ ୤

ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା-ପୁଣ୍ୟତୋୟାଜାହ୍ନବୀ

କୁର୍ତ୍ତମଗଡ଼, କନ୍ଧମାଳ