: ସ୍ବରୂପା ମହାନ୍ତି

କବିତା ହଜିଯାଇଛି

ତା ସହିତ ହଜିଯାଇଛି ତା ଶବ୍ଦ, ତା ଭାବପ୍ରବଣତା

ମୋତେ ଶୁଭୂଛି ସେ ଗୁମୁରୀ କାନ୍ଦୁଛି,

କିନ୍ତୁ ଆଉ କେହି ଶୁଣିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ତାକୁ

ସେ ଏକା ହୋଇ ଯାଇଛି,

ତା ହୃଦୟକୁ ହେଇଛି ଶକ୍ତ ଏକ ଧକ୍କା

ସେ ଲୁହ ଗଡୋଉଛି,

କିନ୍ତୁ ଆଖୀରୁ ନୁହେଁ ଅନ୍ତରରୁ

ସତେକି ରକ୍ତ ଝରୁଛି

ତା ଶବ୍ଦରୁ ପ୍ରେମ ଦୂରେଇ ଯାଇଛି

ତା ଆନ୍ତରିକତାରୁ ପୋଛି ହେଇ ଯାଇଛି ଶୋଷ..

କୋଉଠି ହଜିଗଲା ସେ

କିଏ ତାକୁ ଚୋରେଇ ନେଲା,ଆଉ କାହିଁକି

ଯେ ନେଇଗଲା ତାକୁ କଣ ଦିନେହେଲେ

ଆନ୍ଦୋଳିତ କଲାନି କବିତାର ବୁକୁଫଟା ସ୍ୱର

କବିତା ଏକାକୀ,ଖୁବ୍ ଏକାକୀ

ତା ସ୍ୱପ୍ନରେ ସେ ଓ ତା ନିଜର କେହିଜଣେ

ଚାରିପଟେ ସମୁଦ୍ର ,ସମୁଦ୍ର ମଝିରେ ଦୁଇଟି ନ୍ଉକା

ତା ନଉକା ରେ ସେ ଏକାକି

ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ବିଶାଳ ଆକାଶ

ଆକାଶରେ ଛାଇଛାଇ ଜହ୍ନ

ଚତୁର୍ପାର୍ଶ୍ୱେ ନିରବତା

ଦୂର ବହୁଦୂରୁ ଭାସିଆସେ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ସ୍ୱର

ହୁଏତ ଏ ସ୍ୱର କବିତାର ହୃଦୟ ଭାଂଗିବାର

ପ୍ରଥମ କରି ସେ ଯେ ଶବ୍ଦକୁ ହୃଦୟ ଦେଇ ବସିଥିଲା

ଯାଣି ନଥିଲା ସେ,ଏ ସବୁ ଅଢେଇ ଦିନିଆଁ

ମାୟା ମରିଚିକା..

କବିତା ଛଟପଟ ହେଉଥିଲା

ଭିତରେ ଭିତରେ ଜଳୁଥିଲା

ସତେକି ଶବ୍ଦର ମୋହ ତାକୁ ପଂଗୁ କରିଦେଇଥିଲା

ସେ ସତଚେଷ୍ଟା ସତ୍ୱେ ମରି ପାରୁ ନଥିଲା

ନିଜକୁ ଖୋଜୁଥିଲା,କିନ୍ତୁ ନିଜେ ବି ଆଉ ନିଜର

ହେଇ ନଥିଲା.. କବିତା ଯେ ହଜିଯାଇଥିଲା

ମାର୍ଫତ : ଦିଲ୍ଲୀପ କୁମାର ସାହୁ,
ଶିବାଜୀ ନଗର, ସତୀଚଉରା ନିକଟ, ତୁଳସୀପୁର, କଟକ - ୭୫୩୦୦୮, ଓଡ଼ିଶା

ଭ୍ରାମ୍ୟଭାଷ : ୯୯୩୭୪୮୨୭୦୯