: ଅଶୋକ ବିଶ୍ବାଳ

ବିପଦର ପ୍ରଥମ ଦିନମାନ

ଏ ଭିତରେ ଅନେକ ଅନେକ ଦିନ ବିତି ଗଲାଣି ୤ ଦଳରେ ବେଶ କିଛି ଛୁଆ ଜନ୍ମ ନେଲେଣି୤ ଦଳର ସଂଖ୍ୟା ଧିରେ ଧିରେ ବଢିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲାଣି୤ ସିଂହମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ଅନେକ ପରିବର୍ତନ ଘଟିବ୤ ଏକ ଶିଶୁରୁ ଛୁଆ ସମୟକ୍ରମେ ବିଶାଳ ସିଂହରେ ପରିଣତ ହେବେ୤

ଏହି ଦଳରେ କିଛି ଦିନ ତଳେ ଦୁଇଟି ଛୁଆ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ୤ ଏହି ଦୁଇ ଛୁଆ ନିଜର ଦଳ ଛାଡି ବାହାରି ଯିବେ୤ ଦଳରେ ତରୁଣ ସିଂହ ମାନେ ରହି ପାରିବେ ନାହିଁ୤ ଅବଶ୍ୟ ସେ କଥା କିଛି ବର୍ଷ ପରେ ଘଟିବ୤ ଏବେଠାରୁ କିଛି କଥା ସେମାନଙ୍କୁ ନେଇ ବର୍ଣିତ ହୋଇଛି୤

ଏମାନଙ୍କୁ ନାଁ ତ ଦେବାକୁ ପଡିବ୤ ଛୁଆ ଦୁଇଟିଙ୍କ ନାମ ଜୟ ଆଉ ବିଜୟ ରଖାଯାଉ୤ ଦୁଇଟି ଯାକ ଅଣ୍ଡିରା ଛୁଆ୤ ଏକା ବୟସର୤ ଏକା ସମୟରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ୤

ଜୟ ଆଉ ବିଜୟ ମାର ଦ୍ବିତୀୟ ଗର୍ଭର ଛୁଆ୤ ମା’ର ପ୍ରଥମ ଗର୍ଭପରେ ଛୁଆ ବଢେଇବାରେ କିଛିଟା ଅଭିଜ୍ଞତା ଆସି ଯାଇଥିଲା୤ ପ୍ରଥମ ଗର୍ଭରେ ସିଂହୀଟିକେ ବ୍ୟସ୍ତ ବିବ୍ରତ ହୋଇ ପଡେ୤ କିନ୍ତୁ ଦ୍ୱିତୀୟ ଗର୍ଭ ବେଳକୁ ସେ ଅନେକ ସାବଧାନ ହୋଇଯାଇଥାଏ୤ ପ୍ରସବ ବେଦନା ଆରମ୍ଭ ହେବାର କିଛି ସମୟ ଆଗରୁ ସିଂହୀ ଦଳ ଛାଡି ଏକ ନିରାପଦ ସ୍ଥାନ ଖୋଜି ନେଇଥିଲା୤ ଏକ ନିର୍ଜନ ସ୍ଥାନରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଜନ୍ମ କରିଥିଲା୤ ସିଂହ ଛୁଆମାନଙ୍କର ଶୈଶବର ପ୍ରଥମ ଦିନ ଗୁଡିକ ଖୁବ କଷ୍ଟ ଦାୟକ ରୁହେ୤ କୁକୁର ଛୁଆ ଭଳି ଜନ୍ମ ସମୟରେ ସିଂହ ଛୁଆମାନେ ଅନ୍ଧ ଏବଂ ଦୁର୍ବଳ ଥାଆନ୍ତି୤ ସେମାନେ ଦରଣ୍ଡି ଆଉ ଗୁରୁଣ୍ଡି ଗୁରୁଣ୍ଡି ଚାଲୁଥାନ୍ତି୤ ପ୍ରାୟ ଗୋଟିଏ ସପ୍ତାହ ପରେ ଛୁଆ ମାନଙ୍କର ଆଖି ଖୋଲେ ୤ ଆଉ ପ୍ରାୟ ତିନି ସପ୍ତାହ ପରେ ସେମାନେ ଚାଲିପାରନ୍ତି ୤ ଏହି ସମୟରେ ସିଂହ ଛୁଆମାନେ ଅତି ବିପଦଜନକ ସମୟ ଦେଇ ଗତି କରନ୍ତି ୤ ଏହି ବାଳୁତ ସମୟରେ ସେମାନଙ୍କୁ ବିପଦର ହେତୁ ନଥାଏ ୤ ସିଂହ ଛୁଆମାନେ ପ୍ରଥମ ଅବସ୍ଥାରେ ଯେକୌଣସି ଶିକାରୀ ପଶୁର ଆକ୍ରମଣର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇପାରନ୍ତି ନାହିଁ ୤ ଅନ୍ୟ ଶିକାରୀ ପଶୁମାନେ ଏହି ସମୟରେ ସିଂହ ଛୁଆକୁ ଖୁବ୍ ସହଜରେ ମାରିଦେଇ ପାରନ୍ତି ୤ ଜଙ୍ଗଲରେ ଗୋଟିଏ ନିୟମ ୤ ଖାଇବା ପାଇଁ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦୀ ନ ରହନ୍ତୁ ୤ ଏଣୁ ମାଂଶାସୀ ଜୀବମାନେ ନିର୍ବଳ ସିଂହ ଛୁଆ ମାନଙ୍କୁ ମାରିଦେବା ପାଇଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଥାନ୍ତି ୤ ସବୁ ଶିକାରୀ ପଶୁ ମାନଙ୍କର ଏହି ଲକ୍ଷଣ ୤ ସେମାନେ ଏକା ପ୍ରକାର ଶିକାର କରୁଥିଲେ ଅନ୍ୟ ଶିକାରୀ ପଶୁକୁ ମାରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି ଆଉ ଛୁଆ ମାନଙ୍କୁ କିଛି ଦୟା ନଦେଖେଇ ମାରି ଦେଇଥାନ୍ତି ୤

ସେମାନଙ୍କର ମା ନିଜ ଛୁଆଙ୍କୁ ବଂଚେଇବା ପାଇଁ ଖୁବ ତତ୍ପର ଥିଲା୤ ସେ କେଉଁ ଏକ ସ୍ଥାନରେ ବହୁତ ଦିନ ରହୁ ନଥିଲା ୤ ସାଧାରଣ କଥା ୤ ଗୋଟିଏ ଯାଗାକୁ ବେଶି ଯାତାୟତ ଲାଗି ରହିଲେ ଅନ୍ୟମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିବେ ୤ ସୁବିଧା ଦେଖି ଅନ୍ୟ ଶିକାରୀ ମାନେ ହୁଏତ ସେ ସ୍ଥାନକୁ ଆବିଷ୍କାର କରି ଦେଇ ପାରନ୍ତି ୤ ତାପରେ ଏ ଛୋଟ ଛୁଆ ମାନଙ୍କୁ ମାରିବା ପାଇଁ ସମୟ ଲାଗିବ ନାହିଁ ୤ ମା ସିଂହୀ ନିଜ ଛୁଆକୁ ଖୁବ୍ ସାବଧାନର ସହିତ ବେକ ପାଖରୁ ଧରି ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନକୁ ନେଇଯାଉ ଥିଲା ୤ ମା ଯେ ନିଜ ଛୁଆକୁ ଏତେ ଧିରେ ଧରି ନେଇ ଯାଏ ସହଜରେ ବିଶ୍ୱାସ ହୁଏ ନାହିଁ ୤ ଯେଉଁ ଶକ୍ତ ଆଉ ମୁନିଆ ଦାନ୍ତ ସହଜରେ ସମ୍ବରର ମୋଟା ବେକକୁ କଣା କରିଦେଇ ପାରେ ସେଇ ମୁହଁ ଆଉ ଦାନ୍ତ ଶିଶୁର ସାମନ୍ୟ କ୍ଷତି ନପହଂଚାଇ ଏକ ଯାଗାରୁ ଅନ୍ୟ ଯାଗକୁ ନେଇ ଯାଇପାରେ ୤ ଅନ୍ୟ ଶିକାରୀ ମାନେ ଅବଶ୍ୟ ସିଂହ ଛୁଆମାନଙ୍କୁ ଖୁବ୍ ସହଜରେ ବେକ କଣା କରି ମାରି ଦିଅନ୍ତି୤ ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ଏମିତି ଘଟଣାମାନ ଘଟି ଯାଇଥିଲା ୤

ଜନ୍ମହେଲା ବେଳେ ସେମାନେ ଚାରିଜଣ ଥିଲେ ୤ ସିଂହୀର ଅନେକ ଛୁଆ ହୁଅନ୍ତି ୤ ସେମାନଙ୍କର ମା ସିଂହୀ ସେମାନଙ୍କୁ ଏକ ସ୍ଥାନରେ ଲୁଚାଇ ରଖିଥିଲା ୤ ଯାଗାଟା ଏକ ପଥର ସନ୍ଧି ୤ ଗୋଟାଏ ଲମ୍ବା ମୋଟା ପଥର କଣା କରି ଆଉ ଏକ ପଥର ସହ ମାଟିରେ ପୋତି ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ୤ ଉପର ଆଡ କୋଣାକାର ଆଉ ତଳ ଆଡକୁ ଖୁବ ଅଣ ଓସାରିଆ ରାସ୍ତା ଥିଲା ୤ ସେ ଭିତର ଦେଇ ଛୋଟ ଛୁଆ ସହଜରେ ଗଳି ଯାଇ ପାରିବେ କିନ୍ତୁ ବଡ ଶିକାରୀ ଭିରକୁ ଯାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ ୤ ସେମିତି ଏକ କଣୁଆ ଯାଗାରେ ମା ସେମାନଙ୍କୁ ଲୁଚାଇ ରଖିଥିଲା ୤

ଉପର ପଥର ଟିକିଏ ବାହରକୁ ଛାତ ଭଳି ବାହାରି ଆସିଥିଲା ୤ ତାର ତଳେ ମା ଶୋଇ ରହେ ଆଉ ସେଇଠି ଛୁଆଙ୍କୁ ସ୍ତନପାନ କରାଏ ୤ ଆଗରେ କିଛି ବଣ ବୁଦା ଥିବା ହେତୁ ବାହାରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ସହଜରେ କେହି ଦେଖି ପାରିବେ ନାହିଁ ୤ ମା ଚାଲିଗଲେ ଛୁଆମାନେ ସେହି ଅଣଓସାରିଆ ରାସ୍ତା ଦେଇ ଟିକିଏ ଭିତରକୁ ଚାଲି ଯାଆନ୍ତ ଆଉ ତଳ ମାଟିରେ କୁକୁର ଛୁଆ ଭଳି ଜଣକ ଉପରେ ଜଣେ ଲଦି ହୋଇ ଶୋଇ ଯାଆନ୍ତି ୤ ମା ଏମିତିଆ ଲୁଚିବା ସ୍ଥାନରେ ଛୁଆ ମାନଙ୍କୁ ତିନିଦିନ ହେଲା ଲୁଚାଇ ସାରିଲାଣି ୤ ଆଉ କିଛି ଦିନ ଏମିତି ଲୁଚାଇ ରଖା ଯାଇ ପାରେ ୤

ସେଇ ଅଂଚଳରେ ସିଂହ ଖାଲି ଏକୁଟିଆ ନଥିଲା ୤ ପାଖରେ ଏକ କଲରା ପତରିଆ ବାଘ ରହୁଥିଲା ୤ ଏକଥା ମା ସିଂହୀ ଜାଣି ପାରିଲା ନାହିଁ ୤ ସିଂହ ଆଉ କଲରା ପତରିଆ ବାଘ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦୀ କାରଣ ଦୁଇଜଣ ଏକ ପ୍ରକାର ଶିକାର କରନ୍ତି ୤ ଏହି କଲରା ପତରିଆ ବାଘ ମାନେ ଖୁବ ଚାଲାକ ଆଉ ଶିକାର କରିବାରେ ପାରଙ୍ଗମ ୤ ସେମାନେ ସିଂହଠାରୁ ଅନେକ ଛୋଟ, ଖୁବ ବଡ ଶିକାର କରି ପାରିବେ ନାହିଁ ୤ କିନ୍ତୁ ଲୁଚି ଛପି ଶିକାର କରିବାର କଳାରେ ସେମାନେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ୤ ଏମିତିଆ ଏକ କୁଶଳୀ ଆଉ ଚାଲାକ ଶିକାରୀ ସେହି ଅଂଚଳରେ ଥିଲା ୤ ଛୋଟ ଜନ୍ତୁଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି ଜୀବମାନେ ଅତି ଭୟଙ୍କର ୤ ଏମିତି ଏକ ଶିକାରୀ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଛୋଟ ଛୁଆ ମାନଙ୍କର ବଂଚିବା ଅତି ଦୁଷ୍କର ୤ ଯାହା ହେବା କଥା ତାହା ହି ହେଲା ୤

ମା ସିଂହୀର ଏଣେ ଚାରୋଟି ଛୁଆ ଥିଲେ ୤ ସେ ଖୁବ୍ ସାବଧାନତା ସହ ସେମାନଙ୍କୁ ଲୁଚାଇ ରଖିଥିଲା ୤ ସିଂହୀଟି ଅଳ୍ପ ଦିନ ତଳେ ଛୁଆ ଦେଇଥାଏ ୤ ଏହିି ସମୟରେ ଦଳର ଅନ୍ୟ ସଦସ୍ୟମାନେ ସିଂହୀକୁ ସାହାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି ନାହିଁ ୤ ନିଜର ଖାଇବା ପାଇଁ ତାକୁ ନିଜେ ଶିକାର କରିବାକୁ ପଡିବ କାରଣ ସେ ଦଳଠାରୁ ଅଲଗା ଯାଗାରେ ଅଛି ୤ପ୍ରାୟ ଆଠ ସପ୍ତାହ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସିଂହୀ ଦଳଠାରୁ ଦୂରରେ ରହେ ୤ ସେମାନଙ୍କ ମା ମଧ୍ୟ ଦଳରୁ ଅଲଗା ରହୁଥିଲା ୤ ଏହି ସମୟ ସିଂହଛୁଆ ମାନଙ୍କ ବଂଚିବା ଏକ ପରୀକ୍ଷାର ସମୟ ୤ ସିଂହ ଛୁଆମାନେ ବଡ ହେବା ପାଇଁ ମା’ର ପ୍ରଚୁର ପରିମାଣରେ ଦୁଧ ହେବା ଦରକାର କିନ୍ତୁ ସେଥିପାଇଁ ଖାଇବା ମଧ୍ୟ ଦରକାର ୤ ତେଣୁ ସିଂହୀ ବାଧ୍ୟହୋଇ ଶିକାର କରିବା ପାଇଁ ଯାଏ ୤ ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସିଂହୀକୁ ଲାଗୁଥିଲା ପାଖରେ କିଏ ଶିକାରୀ ଅଛି ୤ ତାର ଛାଡିବା ପାଇଁ ମନ ନଥିଲା ୤ କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଯିବାକୁ ପଡିବ ୤ ତେଣୁ ସେ ଶିକାର ଖୋଜିବା ପାଇଁ ଚାଲିଗଲା ୤

ସେପଟେ ଛୁଆମାନେ ଛୋଟ ଛୋଟ ଗୋଡରେ ଏପଟ ସେପଟ ଚାଲୁଥାନ୍ତି ୤ ସେମାନଙ୍କର ଚାଲିବା ଦେଖିଲେ ଯିଏ କେହି ଆନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରି ଥାଆନ୍ତା ୤ ଛୁଆ ଗୁଡିକ ବିଲେଇ ଭଳି ଦିଶୁଥିଲେ ୤ ଛୋଟ ଜଙ୍ଗଲୀ ବିଲେଇ ଯେମିତି ଭଲ ଭାବରେ ଚାଲି ପାରୁ ନାହିଁ ୤ ଏମିତି ଛୁଆମାନେ ଚାଲୁଥିଲେ ୤ ସେମାନଙ୍କର ଦୁଇଟି ଭାଇ ବାହାରକୁ ଆସିଲେ ଆଉ ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ଜଣ ଲୁଚି କରି ଥାଆନ୍ତି ୤ ବାହାରେ ପ୍ରଥମ ଦୁଇ ଭାଇ ନିଜ ଭିତରେ ସାମନ୍ୟ ଗଡା ଗଡି ହେଉଥାଆନ୍ତି ୤ ଯାଗାଟା ଟିକିଏ ଗଡାଣିଆ ଥିଲା ୤ ଖେଳୁଆଡ ଛୁଆ ଦୁଇଟି ଖସିଗଲେ ଆଉ ପଥର ତଳେ ପଡିଗଲେ ୤ ବର୍ତମାନ ସେମାନେ ବାହାରକୁ ଦେଖା ଯାଉଥିଲେ ୤

ଏପଟେ କଲରା ପତରିଆ ବାଘଟିଏ ଗୋଟିଏ ପଥର ଉପରେ ପେଟେଇ ପଡିଥିଲା ୤ ଏମାନଙ୍କର ଏମିତି ପେତେଇ ରହି ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିବା ପ୍ରକୃତି ୤ ତାକୁ ମଝିରେ ମଝିରେ ସିଂହର ହାଲକା ଗନ୍ଧ ମିଳୁଥିଲା ୤ ସେ ପଟେଇ ପଡି ଏଣେ ତେଣେ ଚାହୁଁଥିଲା ୤ ପାଖରେ ସିଂହ ରହିବା କଥା ନୁହେଁ ୤ ସିଂହ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଖୋଲା ଯାଗାରେ ରହିବା କଥା ୤ ତା ମନରେ କିଛି ସନେ୍ଦହ ଥିଲା ୤ ସେ ଖୁବ ତୀକ୍ଷଣ ବାବେ ଏଣେ ତେଣେ ଦେଖୁଥିଲା ୤ ତା କାନ ହଲି ଯାଉଥିଲା ୤ ଏପଟେ ଛୁଆ ମାନଙ୍କର କୁଁ କୁଁ ଶବ୍ଦ ଆସୁଥିଲା ୤ ସେ ଶବ୍ଦ ଆସୁଥିବା ଯାଗା ଆଡକୁ ଗାଢେଇକରି ଅନାଇଲା ୤ ତଳଆଡକୁ ଖସି ଆସିଥିବା ଦୁଇ ଛୁଆଙ୍କୁ କଲରା ପତରିଆ ବାଘ ଦେଖିଦେଲା ୤ ଆଖି ପିଛୁଳାକେ ତା ଯାଗାରୁ କୁଦି ପଡିଲା ୤ ସିହୀ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ପାଖରେ ନାହିଁ ୤ ଥିଲେ ଏତେବେଳକୁ ଆସି ଛୁଆଙ୍କୁ ଉଠାଇ ନେଇଥାନ୍ତା ୤ ଏହି ହେଉଛି ଏକ ବଡ ମୌକା ୤ ସେ ଗୋଟିଏ ଛୁଆର ତଂଟି ଜୋରରେ ନିଜ ମୁହଁ ଭିତରେ ଧରିନେଲା ଆଉ ତଂଟି ଝୁଣି ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ମାରି ଦେଲା ୤ ଅନ୍ୟ ଛୁଆଟି ଏମିତିଆ ଘଟଣା ଦେଖି ଖସି ଯିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା ୤ ସେ ପ୍ରାଣ ବିକଳରେ ଉପରକୁ ଚଢୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ଖସି ଯାଉଥିଲା ୤ କଲରା ପତରିଆ ବାଘ ସେହି ଛୁଆର ତଂଟିକୁି ଜୋରରେ ଧରିନେଇ ଗୋଟିଏ କୁଦାରେ ପାର ହୋଇଗଲା ୤ ଛୁଆର ମୁହଁରୁ ଆଉ ଶବ୍ଦ ଆସୁ ନଥିଲା ୤ ଏମିତି କାଣ୍ଡ ଦେଖି ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ଛୁଆ ଆଉ ଶବ୍ଦ ନକରି ଭିତରକୁ ପଶି ଲୁଚି ଗଲେ ୤

ଏଣେ ସେମାନଙ୍କର ମା’ ସିଂହୀ ଏଣେ ତେଣେ ବୁଲି ଗୋଟିଏ ମଲା ପଶୁ ଠାବ କରି ସେଥିରୁ କିଛି ଖାଇ ଫେରି ଆସିଲା ୤ ପଥର ଉପରକୁ ଗୋଟିଏ କୁଦାରେ ପହଂଚି ଗଲା ୤ ଲୁଚା ଯାଗା ମୁହଁରେ ବାହାରେ ଆସି ଟିକିଏ ଡାକିଲା ୤ ଭିତରୁ ଦୁଇଟି ଛୁଆ ଆବାଜ ଦେଲେ ଆଉ ବାହାରେ ଆସି ତାକୁ ସ୍ୱାଗତ କଲେ ୤ ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ଛୁଆ ଆସିଲେ ନାହିଁ ୤ ସେ ଏଣେ ତେଣେ ଅନାଇଲା ୤ ତାକୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗୁଥିଲା ୤ ଭିତରରକୁ ଗଳି ଅନାଇଲା ୤ ଭିତରେ ସେମାନେ ଶୋଇ ନାହାନ୍ତି ୤ ତା ମନରେ ଡର ପଶିଗଲା ୤ ଏମିତ ହେବା କଥା ନୁହେଁ ୤ ସେ ଅନେକ ଡାକିଲା ୤ କିଛି ଜବାବ ଆସୁ ନଥିଲା ୤ ମା ବୁଝିଗଲା ଯେ ଅନ୍ୟ ଦୁଇଟି ଛୁଆ ଆଉ ଜୀବନରେ ନାହାନ୍ତି ୤ ଟିକିଏ ରକ୍ତର ଗନ୍ଧ ମିଳିଲା ୤

ଏପଟ ସେପଟ ଶୁଙ୍ଘିବା ପରେ ସେ କଲରା ପତରିଆ ବାଘର ଗନ୍ଧ ପାଇଲା ୤ କଲରା ପତରିଆ ବାଘ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ତା ଛୁଆକୁ ମାରି ଦେଇଛି ୤ ତଥାପି ମଧ୍ୟ ସେ ଖୋଜି ଚାଲିଲା ୤ ଗୋଟିଏ ମଲା ଛୁଆକୁ ପାଇଲା ଆଉ ତାକୁ ଚାଟିଲା ୤ ଛୁଆର ଦେହ ଖରାପ ହେଲେ ମା ଛୁଆକୁ ସାଧାରଣତଃ ଚାଟିଥାଏ ୤ ସେ ଛୁଆର ବେକ ଧରି ଟିକିଏ ଦୂର ନେଲା ୤ କିନ୍ତୁ କିଛି ହଲ୍ଚଲ୍ ନାହିଁ ୤ ସେ ଛୁଆଟିକୁ ପକାଇ ଦେଲା ୤ ଛୁଆଟି ଅନେକ ସମୟ ପୂର୍ବରୁ ମରିଯାଇଛି ୤ ଦ୍ୱିତୀୟ ଛୁଆଟିକୁ ବହୁତ ଖୋଜିଲା କିନ୍ତୁ ପାଇଲା ନାହିଁ ୤ ଜାଣିଲା ତାକୁ ମଧ୍ୟ କେହି ମାରିଦେଇଛି ୤ ତାର ଚାରୋଟି ଛୁଆରୁ ଦୁଇଟି ଛୁଆକୁ କେହି ମାରିସାରିଲେଣି ୤ ସିଂହୀ ଦୁଃଖରେ ଫେରିଆସିଲା ୤ ଆଉ ନିଜର ବଂଚିଥିବା ଦୁଇଟି ଛୁଆକୁ ନେଇ ଅନ୍ୟ ଜାଗାରେ ଲୁଚାଇ ଦେଲା ୤ ଏ ଯାଗାକୁ କଲରା ପତରିଆ ବାଘ ଜାଣିଲାଣି ୤ ଏଛୁଆ ଦୁଇ ଜଣକୁ ଯେମିତି ହେଲେ ବଢାଇବାକୁ ହେବ ୤ ଏମିତି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ଜୟ ଆଉ ବିଜୟଙ୍କ ଜୀବନ ୤ ଜୀବନର ସବୁଠାରୁ ବଡ ବିପଦରୁ ସେମାନେ ରକ୍ଷା ପାଇ ଯାଇଥିଲେ ୤

ଦୁଇଟି ଛୁଆକୁ ହରାଇ ବସିବା ପରେ ସିଂହଟି ଅତି ଦୁଃଖୀ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ୤ ପେଟରେ ଭୋକ ଏପଟେ ଦୁଇଟି ଛୁଆ ୤ ତେଣୁ ତାକୁ ଯେମିତି ହେଲେ ଶିକାର କରିବାକୁ ପଡିବ ୤ ଦୁଇଟି ଛୁଆକୁ ପାଳିବାକୁ ପଡିବ ୤ ସିଂହୀଟି ଏପଟ ସେପଟ ହୋଇ କିଛି ସମୟ ବୁଲିବାକୁ ଲାଗିଲା ୤ ତାର ମନରେ ଦ୍ୱନ୍ଦ ଆସୁଥିଲା ୤ ତାର ଗନ୍ଧ ସବୁଆଡେ ରହୁ ୤ ତାହେଲେ ହଠାତ୍ ଅନ୍ୟ ଶିକାରୀମାନେ ପାଖକୁ ଆସିବେ ନାହିଁ ୤ ତା ପେଟରେ ଖୁବ ଭୋକ ୤ ମନ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଉଦାସ ୤ କିନ୍ତୁ ମା’ର ଜୀବନର ସବୁଠାରୁ ବଡ ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେଉଛି ନିଜର ଛୁଆଙ୍କର ଭରଣ ପୋଷଣ ୤ ତେଣୁ ତାକୁ ଶିକାର ସଂନ୍ଧାନରେ ଯିବାକୁ ପଡିବ ୤

ଏଣେ ରାତି ଗଭୀର ହୋଇ ଆସୁଥାଏ ୤ ତାକୁ ଶିକାର ଜନ୍ତୁ ଠାବ କରିବାକୁ ପଡିବ ୤ ସେ ଖୋଜି ବୁଲିଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ଚିତଲ ହରିଣର ଦଳକୁ ଦେଖିଲା ୤ ହରିଣମାନେ ଗୋଠ ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ ୤ ଏମିତି ଗୋଠରୁ ଶିକାର କରିବା କଷ୍ଟ ୤ କିନ୍ତୁ ତାକୁ ସେହି ଗୋଠରୁ ଶିକାର କରିବାକୁ ହେବ ୤ ପାଖରେ ଆଉ ଶିକାର ଜନ୍ତୁ ଦିଶୁ ନାହାନ୍ତି ୤ ସେ ବହୁତ ସାବଧାନତାର ସହ ଚାଲିବାକୁ ଲାଗିଲା ୤ ପ୍ରତି ପଦକ୍ଷେପର ସହ ସେ ଚିତଲ ଦଳର ପାଖେଇ ଆସୁଥାଏ ୤ କେତେବେଳେ ସେ ପଟେଇ ପଡୁଥାଏ ତ କେତେବେଳେ ଖୁବ ନଇଁ ଆଗାଉ ଥାଏ ୤ କେବେବି ସେ ପୁରା ଠିଆ ହେଉ ନଥିଲା ୤ ଅଧିକ ଅନ୍ଧାରିଆ ଯାଗା ଦେଖି ସେ ଆଗାଉ ଥିଲା ୤ ଖୋଲା ଯାଗାକୁ ମୋଟେ ଆସୁ ନଥିଲା ୤

ରାତିର ଅନ୍ଧାରରେ ଚିତଲ ହରିଣମାନେ ତାର ଆସିବା ଜାଣିପାରୁ ନଥାନ୍ତି ୤ ରାତିରେ ଶିକାରୀ ମାନେ ଖୁବ୍ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖିପାରନ୍ତି ୤ ସେମାନଙ୍କ ଆଖି କମ ଆଲୋକରେ କେଉଁ ଜିନିଷକୁ ଭଲ ଭାବେ ଦେଖିବାକୁ ତିଆରି ହୋଇଛି ୤ କିନ୍ତୁ ଶାକାହାରୀ ପଶୁମାନେ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ୤ ଏମିତି ଲୁଛି ଛପି ସିଂହୀ ଚିତଲ ହରିଣ ମାନଙ୍କର ବହୁତ ପାଖେଇ ଆସିଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ବଡ ବରଗଛର ଅନ୍ଧାରିଆ ଛାଇରେ ଲୁଚି ଗଲା ୤ ଏମିତି ଛାଇ ଛାଇଆ ଅନ୍ଧାରରେ ଚିତଲ ମାନେ କିଛି ବାରି ପାରୁ ନଥିଲେ ୤ ତେଣୁ ସେମିତି ବେଶି କିଛି ସାବଧାନ ନଥିଲେ ୤ ତଥାପି ସେମାନଙ୍କ କାନ ସବୁ ହଲୁଥିଲା ୤ ଲମ୍ବା କାନ କିଛି ନା କିଛି ଶବ୍ଦ ଶୁଣିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥିଲା ୤

ଏ ସିଂହୀ ଏକ ପୋଖତ ଶିକାରୀ ୤ ତାର ଛପି ଆସିବା ଚିତାଲ ମାନେ ମୋଟେ ଜାଣି ପରୁ ନଥିଲେ ୤ ସେ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ହରିଣକୁ ଦେଖି ନିଜର ଲକ୍ଷ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ କଲା ୤ ହରିଣଟି ତାର ଅନ୍ଧାରିଆ ଛାଇ ଯାଗାର ଅପେକ୍ଷାକୃତ ପାଖରେ ଥିଲା ୤ ସହଜରେ କେଇ ଖେପାରେ ଧରି ହେବ ୤ ସେ ପେଟେଇ ପେଟେଇ ଆଗେଇଲା ୤ ଆଉ ଚିତଲ୍କୁ ଆକ୍ରମଣ କଲା ଆଉ କେତୋଟି ଲମ୍ବା ଲମ୍ଫରେ ଛୋଟ ହରିଣଟିକୁ ଧରିନେଲା ୤ ଅନ୍ୟ ସବୁ ଚିତଲ ଚିକ୍ରାର କରି ଦୈାଡି ପଳୈଇଲେ ୤ ସେମାନଙ୍କ ଖୁରା ଶବ୍ଦ ଶୁଣା ଯାଉଥିଲା ୤ ଏ ଛୋଟ ହରିଣଟି ବେଶି କିଛି ଶବ୍ଦ କରି ପାରିଲା ନାହିଁ ୤ ସିଂହୀ ନିଜର ମଜବୁତ ପାଟିରେ ହରିଣର ବେକକୁ ଧରି ରଖିଲା ୤ ହରିଣ ଗୋଡ ଛଟ୍ ଛଟ୍ କରୁଥିଲା ୤ ସିଂହୀର ଲମ୍ବା ଦାନ୍ତ ସହଜରେ ହରିଣର ବେକକୁ କଣା କରି ଦେଲା ୤ କିଛି ସମୟ ପରେ ହରିଣ ମରିଗଲା ୤ ସିଂହୀ ହରିଣକୁ ସେଇ ଅନ୍ଧାରିଆ ଗଛ ତଳକୁ ଟାଣି ନେଇ ଖାଇବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ୤

କିନ୍ତୁ ତାର ଖାଇବା ବେଶୀ ସମୟ ହୋଇ ପାରିଲା ନାହିଁ ୤ ଜଙ୍ଗଲରେ ଅନ୍ୟ ଭୋକିଲା ମାଂଶାସୀ ପ୍ରାଣୀମାନେ ଘୂରି ବୁଲୁଥାନ୍ତି ୤ ସେମାନେ ଚିତଲର ମୃତ୍ୟଡାକ ଶୁଣି ପାଖକୁ ଆସି ଯାଇ ପାରନ୍ତି ୤ ସମସ୍ତେ ସହଜରେ ନିଜର ଭୋଜନ ଖୋଜୁଥାନ୍ତି ୤ କିଛି ପ୍ରାଣି ଶିକାର କରନ୍ତି ଆଉ କିଛି ପ୍ରାଣୀ ଅନ୍ୟଠାରୁ ଶିକାର ଛଡେଇ ନବା ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଖୋଜୁଥାନ୍ତି ୤

ସେମିତି ଏକ ମାଂସାସୀ ଦଳ ଥିଲେ ହାଏନା ବା ହେଟା ବାଘ ୤ ଏହି ହେଟା ଗୁଡିକ ସବୁଆଡେ ଘୂରି ବୁଲନ୍ତି ଆଉ କେଉଁଠି ମଲା ଶବ ପଡିଥିଲେ ତାକୁ ଖାଆନ୍ତି ୤ ତା’ ଛଡା ଏକୁଟିଆ କେଇ ଶିକାରୀ ଶିକାର ଖାଉଥିବା ଦେଖିଲେ ତାକୁ ଛଡାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି ୤ ସେମାନେ ଭୋକିଲା ଥିଲେ ୤ ହରିଣର ମୃତ୍ୟୁ ଡାକ ଶୁଣି ସେମାନେ ସେ ଆଡକୁ ଛୁଟି ଆସିଲେ ୤ ଲୁଚି ଲୁଚି ପାଖକୁ ଆସି ଅନେଇଲେ ୤ ବଡ ଶିକାରୀମାନେ ହେଟା ବାଘକୁ ମୋଟେ ପସନ୍ଦ କରନ୍ତି ନାହିଁ ୤ ସେମାନଙ୍କୁ ତଡିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି ୤ ହେଟା ବାଘଙ୍କ ଦଳରେ ପାଂଚ ଜଣ ସଦସ୍ୟ ଥିଲେ ୤ ଏହାକୁ ପ୍ରାୟ ଏକ ବଡ ଦଳ କୁହାଯାଇ ପାରେ ୤ ଏକୁଟିଆ ସିଂହୀକୁ ଦେଖି ସେମାନଙ୍କର ସାହାସ ଆସିଲା ୤ ଦଳେ ସିଂହ ହୋଇଥିଲେ ସେମାନେ ପାଖ ମାଡି ନଥାନ୍ତେ ୤

ହାଏନା ମାନେ ଏକୁଟିଆ ସିଂହୀକୁ ଦେଖି ତା ଆଡକୁ ମାଡି ଆସିଲେ ୤ ସିଂହୀ ସେମାନଙ୍କୁ ଡରାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାଏ ୤ ହାଏନା ମାନେ ହଠାତ୍ ପାଖକୁ ନଆସି ସିଂହୀକୁ ବିରକ୍ତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାନ୍ତି ୤ ସେମାନେ ଖାଉଥିବା ସିଂହୀର ଚାରିପଟେ ଘୂରି ବୁଲିଲେ ୤ ସିଂହୀ ବେଳେବେଳେ ହାଏନାମାନଙ୍କ ଆଡକୁ ଦୌଡିଯାଉ ଥାଏ ୤ ହେଟା ବାଘମାନେ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଦୂରକୁ ଚାଲିଯାଉଥାନ୍ତି ୤ ପୁଣି ପାଖକୁ ମାଡି ଆସୁଥାନ୍ତି ୤ ସେମାନେ ଜାଣନ୍ତି କିଛି ସମୟ ପରେ ଏମିତି କରି କରି ସିଂହୀ ଥକି ଯିବ ୤ ସିଂହୀକୁ ସେମାନେ ଡରାଇ ଚାଲିଥାନ୍ତି ୤ କିନ୍ତୁ ସିଂହୀ ଜଲ୍ଦି ଜଲ୍ଦି ଖାଇ ଚାଲିଥାଏ ୤ ଯେତିକି ସମ୍ଭବ ହେଲା ସିଂହୀ ଖାଇନେଲା ୤ ହାଏନା ମାନେ ପାଖକୁ ମାଡିଆସୁଥାନ୍ତି ୤ ସେ ଦେଖିଲା ଏତେଗୁଡାଏ ହାଏନା ମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଲଢାଇ କରିପାରିବ ନାହିଁ ୤ ତେଣୁ ଗୋଟିଏ କୁଦା ମାରି ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା ଆଉ ହାଏନା ମାନେ ଆସି ସେ ଚିତଲ ହରିଣକୁ ଖାଇବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲେ ୤

ସେ ନିଜ ଛୁଆ ମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଫେରିଗଲା ୤ ଏଠି ଅନେକ ପାଖରେ ହାଏନା ମାନେ ଅଛନ୍ତି ୤ ସେମାନେ ଛୁଆମାନଙ୍କୁ ମାରି ଦେଇ ପାରନ୍ତି ୤ ସିଂହୀ ବର୍ତମାନ ଖୁବ ସାବଧାନ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ୤ ସେ ଛୁଆ ମାନଙ୍କର ରହିବା ସ୍ଥାନ ବଦଳାଇଲା ୤ ସେମାନଙ୍କୁ ଏକ ନିରାପଦ ସ୍ଥାନକୁ ନେଇନେଲା ୤ କିଛି ଦିନ ତଳେ ତାର ଆଉ ଦୁଇଟି ଛୁଆର ମୃତ୍ୟୁରୁ ସେ ବିରାଟ ଶିକ୍ଷା ପାଇଥିଲା ୤ ଛୁଆ ମାନଙ୍କୁ ଏକଦମ ନିରାପଦ ସ୍ଥାନରେ ରଖୁଥିଲା ୤ ଏମିତି କିଛି ଦିନ କଟିଗଲା ୤ ଏମିତି ଜୀବନ ମରଣ ସହ ଲୁଚକାଳି ଚାଲୁଥିଲା ୤ ଏ ଭିତରେ ଛୁଆମାନେ ଟିକେ ବଡ ହୋଇ ଆସିଲେ ୤

କ୍ରମଶଃ--