: କାର୍ତ୍ତିକ ପାଣିଗ୍ରାହୀ

କହିବାକୁ କିଛି ବି ନାହିଁ

ଶୁଣିବାକୁ କେହି ବି ନାହିଁ

ବୁଝିବା ତ ବହୁତ ଦୁରର କଥା

ସମସ୍ତେ ଆଜି ନିଜ ନିଜ ଭିତରେ ବନ୍ଦୀ...

ସମସ୍ତେ ବ୍ୟସ୍ତ,

ନିର୍ବାଚନୀ ନଦୀ ପାର କରିବାର

ଆଲୋଚନା ଓ ପର୍ଯ୍ୟାଲୋଚନାରେ...

ସମସ୍ତର ଗୋଟିଏ ଲକ୍ଷ୍ୟ... ‘ଉନ୍ନତି’

କିନ୍ତୁ କାହାର?

ସମସ୍ତଙ୍କର ଗୋଟିଏ କଥା

“ଏ ଧର୍ମ ଯୁଦ୍ଧରେ ଆପଣ ସାରଥୀ

ମୁଁ କେବଳ ନିମିତ୍ତମାତ୍ର”

ତା’ହେଲେ ଏ ‘ମୁଁ’ ଟି କିଏ...

ସେ ‘ମୁଁ’ ଟି ବି ଆମେ ହିଁ ତ?

ସତରେ ଆମେ କେତେ ସ୍ବାର୍ଥପର ଆଜି!!!

ଦେଶର ଜିଏସଟି କମିଲା

ତ ମୋର କଣ ଗଲା?

ସୀମାରେ ଯବାନ ଶହୀଦ ହେଲେ

ତ ମୋର କଣ ଗଲା?

ଦେଶ ବାହାର ଭିତର ଶତୃ କବଳିତ ହେଲା

ତ ମୋର କଣ ଗଲା?

ରାଜ୍ୟର ଐତିହ୍ୟ, ସଂସ୍କୃତି, ପରମ୍ପରା କଳାର

ନଗ୍ନରୂପ ବିଦେଶୀଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କଲା

ତ ମୋର କଣ ଗଲା?

ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିରରୁ ପଥର ଖସିଲା

ନୀଳଚକ୍ରରୁ ବାନା ଚିଲ ନେଇଗଲା

ବିଶ୍ବପ୍ରସିଦ୍ଧ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଅବଢ଼ା

ସେବାୟତଙ୍କ କୋପରେ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା

ତ ମୋର କଣ ଗଲା?

ଦେଶ ଓ ଜାତିର ଆଗାମୀ ଭବିଷ୍ୟତ,

ମୋର ମୋର ଭିତରେ

‘ଆମର’ର ମହତ୍ବ ହିଁ ଭୁଲିଗଲାଣି

ସେଥିପାଇଁ କଣ ‘ଆମର’

କିଛି ବି ଉତ୍ତରଦାୟିତ୍ବ ନାହିଁ?

ବିଶ୍ବ ବଞ୍ଚିଲେ ଯେ ଦେଶ ବଞ୍ଚିବ,

ଦେଶ ବଞ୍ଚିଲେ ଯେ ରାଜ୍ୟ ବଞ୍ଚିବ,

ରାଜ୍ୟ ବଞ୍ଚିଲେ ଯେ ମଣିଷ ଜାତି ବଞ୍ଚିବ,

ମନୁଷ୍ୟତା ବଞ୍ଚିଲେ ହିଁ ଯେ ଆମେ ବଞ୍ଚିବା,

ଆମେ ବଞ୍ଚିଲେ ହିଁ ଯେ ମୁଁ ଟି ବଞ୍ଚିବ,

ଏ କଥାଟି ଆମେ କେବେ ଆଉ ବୁଝିବା?

ବିଶ୍ବପରା ଆଜି ବିନାଶର

ଅନ୍ତିମ ଦ୍ବାରଦେଶରେ...!!!

ବ୍ରହ୍ମପୁର, ଗଞ୍ଜାମ, ଓଡ଼ିଶା