: ସସ୍ମିତା ସାହୁ

ତୁମେ କଣ୍ଟକବିହୀନ ଗୋଲାପକୁ

ଆଣି ମୋ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ପଥରେ ବିଛାଅନି,

ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଛ... ମୁଁ ଆଉ ଫେରିବିନି୤ ୧

ଭ୍ରମରର ଗୁଣ ନେଇ ସୁବାସିତ ଫୁଲର

ମହକରେ ଭାସିଯିବି ନାହିଁ,

ପ୍ରଜାପତିର ଗୁଣ ନେଇ ସ୍ବଇଚ୍ଛାରେ ଉଡ଼ିଯିବି

ଅନୁଶୋଚନାର ପାହାଡ଼ ଡେଇଁ୤୨

ମୋର ଛାଡ଼ି ଆସିଥିବା ପଥକୁ ଅନୁସରଣ କରିବା ବୃଥା

ସେଥିରେ ବିଚ୍ଛୁରିତ ଭାବରେ ଲୋଟି ରହିଛି

କଣ୍ଟା ଆଉ କଣ୍ଟା...୤୩

ଭାବିବ ନାହିଁ ମୋତେ ଗଙ୍ଗା

ଯେପରି ବୁଡ଼ ପକାଇ ନିଜର ପାପକୁ କରିଦେବ ମୋଚନ

ମୁଁ ତ ପାହାଡ଼ କୋଣରୁ ଉଙ୍କିମାରୁଥିବା ଅଙ୍କାବଙ୍କା ସରୁ ନଈଟିଏ

ଯିଏ ଅନ୍ୟର ଆଢୁଆଳରେ ଚୁପଚାପ

ସମୁଦ୍ରର ମହାଗର୍ଭରେ ନିଜକୁ କରିଦେବ ଲୀନ...୤୪

ମୋତେ ଗୋଲାପ ଭାବି କୁହୁଡ଼ିରେ ପହଁରିବା ନିରର୍ଥକ

ମୁଁ ତ ବଣମଲ୍ଲୀଟିଏ ଗୋଲାପପରି ମହକ ଥାଇ ବି

ଅନ୍ୟର ସ୍ବାର୍ଥପାଇଁ ନିଜକୁ ଜଳାଞ୍ଜଳି

ଦେବାରେ ମୁଁ ଅସମର୍ଥ...୤୫

ମହାଦ୍ରୁମ ଭାବି ମୋ ଠାରୁ ଶୀତଳ ଛାୟାର

ଆଶା କରିବା ଭ୍ରମ

ମୁଁ ତ ଅଙ୍କୁରିତ ଚାରାଟିଏ...

ଯିଏ ଉତ୍ତପ୍ତ ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକେ ନିଜର

ସ୍ଥିତି ପାଇଁ ଚଲାଇ ଚାଲିଛି ସଂଗ୍ରାମ...୤୬

ମୁଁ ତ ଅଫେରା ପଥର ପଥିକ

ମୋର ଫେରିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁବା

ତୁମ ପାଇଁ ହେବ ନିରର୍ଥକ

ତୁମ ପାଇଁ ହେବ ନିରର୍ଥକ...୤୭

ବ୍ୟାସ ନଗର, ଯାଜପୁର

ଇମେଲ୍ : sahuusasmita837@gmail.com