: ରଶ୍ମୀରଞ୍ଜନ ସାହୁ

ମନେପଡ଼େ ଆଜି ମୋର ପ୍ରିୟା କଥା

ତା ସୁନେଲି ମୁହଁର ମିଠା ନିରବତା,

ଗୋଲାପି ଓଠରେ ତା’ର ହସର ଜୁଆର

ନୀଳନୀଳ ଆଖି କହେ କେତେ କଥା।

ପରୀଠୁ ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ତା’ର ବେଶ,

ସୁନ୍ଦର ଲାଗଇ ତା ଓଠ ତଳ ହସ।

ରାଜହଂସୀ ପରି ଲାଗେ ଚାଲି ତା’ର,

ତା କଥାରୁ ଝରେ ମଣିମୁକୁତାର ହାର।

ଫୁଲଠୁ କୋମଳ ଯେ ଜହ୍ନଠୁ ସୁନ୍ଦର,

କୋଟିଏରେ ଗୋଟିଏ ସେ ପ୍ରିୟା ମୋର।

ପ୍ରିୟା ଦେଲେ ହସି ଜହ୍ନ ଯିବ ରୁଷି

କବି ବି ଭୁଲିଯିବ କବିତା,

ମନେ ପଡେ ଆଜି ମୋର ପ୍ରିୟା କଥା।

ଗୋରା ପାଦରେ ତା’ର ରୂପାର ପାଉଁଜି,

ଚୋରେଇ ନେଇଛି ମୋର ନିଦ ଆଜି।

ରୂଣୁଝୁଣୁ ଶୁଭେ ତା ହାତର ଚୁଡି,

ସ୍ବପ୍ନରେ ସଜେଇ ହୁଏ ମୋ ମନର ପରୀ।

ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ପରି ଗୁଣ ପରିଗୁଣ

ମୁକୁତା ପରି ତା’ର ମୂଲ,

ସକୁନ୍ତଳା ପରି ହସିଦେଲେ ଥରେ

ଓଠରୁ ଝରେ ତା’ର ଫୁଲ।

ଗୋଲାପ ପରି ତା କୋମଳ ହୃଦୟ,

ନ ଦେଖିଲେ ତାକୁ, ହୁଏ ମୁଁ ଅଥୟ।

ଜାଣିନାହିଁ କେବେ ସେ ସାଜିବ ମୋ ମଧୁଚନ୍ଦ୍ରିକା,

ମନେ ପଡେ ଆଜି ମୋର ପ୍ରିୟା କଥା।

ଭୁବନେଶ୍ବର

ଯୋଗାଯୋଗ : ୭୦୭୭୫୧୪୧୧୪