: ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ହୋତା - ଆଲୋକ

ଧୂଳି ମାଟି ଶୈଶବ ଜହ୍ନମାମୁଁ ଗପ ମାଆର କୋମଳ କୋଳ

ମାଆ ମାଆ ଡାକ ତା’ ସ୍ନେହ ପରଶ ଅମୃତଠୁ ବଳି ଭଲ୤

ସାଙ୍ଗଙ୍କ ସହିତ ସ୍କୁଲ୍ ଯିବା ବେଳର ସମୟ ଅମୂଲ ମୂଲ,

ସ୍କୁଲ ସାରଙ୍କର ଟାସ୍କ୍ ଦେବା ଭୟ ଲାଗଇ ଡହଳ ବିକଳ୤

ପଡ଼ିଆରେ ଯାଇ କ୍ରିକେଟ୍ ଖେଳିବା କିଏ ବା ଭୂଲିପାରେ,

ଘରେ ଆସି ପୁଣି ବାପାଙ୍କର ଭୟ ମନରେ ଉଙ୍କିମାରେ୤

କଲେଜରେ ପୁଣି ପରିବେଶ ନୂଆ, ସାଙ୍ଗଙ୍କ ସହିତ ଖଟି,

ନୂଆ ନୂଆ ପ୍ରେମ ଝିଅଙ୍କ ସହିତ ମଧୁମୟ ରାସ୍ତାଟି୤

ଆଖିରେ ପୁଣି ଆହିରେ ସ୍ବପ୍ନ କିଏ ଇଞ୍ଜିନିୟର ତ କିଏ ଡାକ୍ତର

ସମୟ ସ୍ରୋତ ବହିଯାଉଥାଏ ରାସ୍ତା ଅନେକ ଦୂର୤

ତା’ପର ସମ୍ପର୍କ ନୂଆ ପରିଚୟ ବିବାହ ତାକୁ ଦିଏ,

ହସ ଖୁସି ଭରା ଏକରୁ ଦୁଇ ନୂଆ ପରିବାର ହୁଏ୤

ଜୀବନରେ ଆସେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ମୋଡ଼ ଅସହ୍ୟ ଲାଗେ ସେ ହାଏ

ସମୟ ସହିତ ଦେଇ ସେ ତାଳ ନିଆରା ପଥିକ ହୁଏ୤

ସମୟ ପରେ ସମୟ ଆସେ କେତେ ଯେ ଘଟେ ଘଟଣା

ଜୀବନର ସେଇ ରଙ୍ଗ ଅବିରଙ୍ଗ ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ଏକା ଜଣା୤

ଦୁଃଖପରେ ସୁଖ, ଦିନ ପରେ ରାତି ଏହାତ ଦୁନିଆ ରୀତି

କ୍ରମେ ଉପନୀତ ଝରକା ଦେଇ ବୃଦ୍ଧ ଅବସ୍ଥା ଆସି୤

ଜୀବନ ଥିଲେ ସ୍ନେହ, ରାଗ, ମାୟା ମୋହ ବାରମ୍ବାର,

ଆଖି ବୁଜିଦେଲେ ସବୁ ଭୁଲିଯାଏ କିଏ ପର ଆପଣାର୤

ସମୟ ସ୍ରୋତ ବହି ଚାଲିଥାଏ ନିଚ୍ଛକ ଏକା ଏକା

ଜୀବନ ଏକ ଅଭିନୟ ପରି ସମୟ ପ୍ରହେଳିକା୤

ରତାଖଣ୍ଡି, ବୌଦ୍ଧରାଜ

ଓଡ଼ିଶା

ଭ୍ରାମ୍ୟଭାଷ : ୮୬୫୮୦୯୪୮୧୪