: ସୁଦାମ ଲେଙ୍କା

ବାଡ଼ିରେ ଲଗେଇଛି ମୁଁ କୁଞ୍ଚି ମନ୍ଦାର

ପିନ୍ଧେଇବି ମା’କୁ ମୁଁ ଗୁନ୍ଥିକି ହାର୤

ମନ୍ଦାର ଫୁଲରେ ତା’ର ଅଧିକ ଶରଧା

ପିନ୍ଧେଇଲେ କଟିଯିବ ଜୀବନର ବାଧା୤

ମନ୍ଦାର ଫୁଲ ସହିତ ଦୁଦୁରା ଟଗର

ମା’କୁ ଦିଶିବ ପୁଣି ଅତୀବ ସୁନ୍ଦର୤

ନିରିମାଖି ମା’ ସିଏ ବସିଅଛି ଏକା

ତା’ପାଖକୁ ଯିବାପାଇଁ ମନରେ ଆଶଂକା୤

ଜଣେଇବି ଦୁଃଖ ତାକୁ ପିନ୍ଧେଇ ମନ୍ଦାର

ନମସ୍କାର କରେ ଆଜି ଏହି ନର ଛାର୤

ହେତୁ ପାଇଲା ଦିନଠୁ ଜାଣିଲି ମୁଁ ତତେ

ରକ୍ଷାକର ମା’ ମୋତେ ବିପଦେ ଆପଦେ୤

ଜାଣିନାହିଁ ମନ୍ତ୍ର, ଯନ୍ତ୍ର ଜାଣିନାହିଁ ବେଦ

ତତେ ପାଇ ଜୀବନରେ ପାଇଛି ଆନନ୍ଦ୤

ଶୁଖିଲା ପତର ମୁହିଁ ଗଛରେ ଝୁଲୁଛି

କେତେବେଳେ ପଡ଼ିଯିବି ନାହିଁ ତା’ର କିଛି୤

ବାଟ ବହୁଦୂର ପୁଣି ରହିଅଛି କଷ୍ଟ

ତତେ ସୁମରିଣ ଗଲେ ନ ଆସଇ ଦୁଷ୍ଟ୤

ଏଣୁ କରି ମୋ ପାଖରେ ନାହିଁ ଆଉ କିଛି

ମନ୍ଦାର ଫୁଲକୁ ଖାଲି ତୋପାଇଁ ରଖିଛି୤

ପୂଜୁଛି ମୁଁ ପୂଜୁଥିବି ଦେଇ ମନ କର୍ଣ୍ଣ

କରୁଛି ଏ ଗୀତକୁ ମୁଁ ଏଠରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ୤

ରେଭେନ୍‌ସା ବିଶ୍ବବିଦ୍ୟାଳୟ, କଟକ