: ଦୀପକ ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ

ମାଟି ମାଆ ଆମର ଏଇ

ଉତ୍କଳ ପ୍ରଦେଶ

ଫୁଟାଇଛି ମନେ ଆମର କେତେ

ଉଲ୍ଲାସ ଓ ହର୍ଷ ।

ଏଇ ମାଟି ଦେଇଛି ଆମକୁ

କେତେ ବୀର ଆଉ ବରପୁତ୍ର

ନଦନଦୀ, ପାହାଡ ପର୍ବତ

ସବୁଜିମାରେ ଭରିଛି ସର୍ବତ୍ର ।

ପାଇକ ପୁଅର ରଣ ହୁଙ୍କାରରେ

ଦିନେ ଥରିଥିଲା ଇଂରେଜ ଜାତି

ଚାଲି ଯାଇଥିଲେ ଛାଡି ସେମାନେ

ଲଜ୍ଜାରେ ମଥା ପୋତି ।

ଇତିହାସର ମୁକସାକ୍ଷୀ ହୋଇ

ରହିଛି ଧଉଳୀ ଦଣ୍ଡାୟମାନ

ନିଷ୍ଠୁର ଅଶୋକ ପୁଣି ପାଇଥିଲା

ଏଠି କେତେ ଯଶ ଓ ସମ୍ମ।ନ ।

ଯାନୀ ଯାତରାରେ ପୂଜା ପାର୍ବଣରେ

ଏଠି ଲାଗଇ କେତେ ଭେଳି

ରଜ ପରବର ମଉଜରେ ଝୁମି

ସଭିଁଏ ଖେଳନ୍ତି ଦୋଳି ।

ପ୍ରକୃତିର ନିଷ୍ଠୁରତାକୁ ସର୍ବଦା

ସହିଛି ଏ ପ୍ରଦେଶ

ହେଲେ ବି ଓଡିଆ ମନରେ

ନଥାଏ ତିଳେ ମାତ୍ର କ୍ଲେଶ ।

ଶସ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳା ସୁଜଳା ସୁଫଳା

ଓଡିଶା ମାଟି ଆମର

ସବୁ ବିପତ୍ତିରୁ ଉଦ୍ଧାରୁ ଥାଆନ୍ତୁ

ପ୍ରଭୁ ହେ କଳା ଠାକୁର ।

ସହକାରୀ ଅଧ୍ୟାପକ

ରୋଲାଣ୍ଡ୍ ଫାର୍ମାସୀ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ

ଖୋଡାସିଙ୍ଗୀ,ବ୍ରହ୍ମପୁର-୧୦