: ଆଶୁତୋଷ ବରାଳ

ମେଡ଼ିକାଲ୍ ଟେଷ୍ଟ ରିପୋର୍ଟ୍ ହାତରେ ଧରି ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ବିଶ୍ବାସ କରି ପାରୁନଥାଏ ଅନିମେଶ୤ ମାତ୍ର ବତିଶି ବର୍ଷ ବୟସରେ ପାକସ୍ତଳୀ କର୍କଟ, ତା ପୁଣି ତୃତୀୟ ସୋପାନରେ! କିନ୍ତୁ ଡା ପଣ୍ଡା ଏସିଆ ମହାଦେଶର ଜଣେ ଜଣାଶୁଣା କର୍କଟ ରୋଗ ବିଶେଷଜ୍ଞ୤ ତେଣୁ ତାଙ୍କଦ୍ବାରା ଯେ କିଛି ଭୁଲ ହୋଇଥିବ ସେ କଥା ନୁହେଁ୤ ସାରା ଜୀବନ ନିୟମକାନୁନକୁ କଡ଼ାକଡ଼ି ଭାବରେ ପାଳନ କରି ଆସୁଥିବା ଅନିମେଶ କିଛି ଚିନ୍ତା କରି ପାରୁନଥାଏ୤ ସବୁଦିନ ନିୟମିତ ବ୍ୟାୟାମ, ସମୟ ଅନୁସାରେ ଖାଇବା, ଅତ୍ୟଧିକ ତେଲମସଲାକୁ ଦେଖିଲେ ନାମ ଟେକୁଥିଲା ସେ୤ ଏମିତି ଜଣକୁ ଯେ ପାକସ୍ଥଳୀ କର୍କଟ ହେବ କେମିତି? ଅନିମେଶ ପଚାରିଲା, “ଡାକ୍ତର ଭଲ ହେବାର ଆଉ କିଛି ରାସ୍ତା ଅଛି ନା ନାହିଁ?” ଡା ପଣ୍ଡା କହିଲେ କେମୋଥେରାପି ଦ୍ବାରା ମୃତ୍ୟୁକୁ ଆଉ କିଛିଦିନ ଗଡ଼େଇ ଦିଆଯାଇପାରେ୤ କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପାକସ୍ଥଳୀରେ କର୍କଟ କୋଷ ବ୍ୟାପିଗଲାଣି୤ ଏମିତି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଅତ୍ୟଧିକ ଦୁଇମାସ କିମ୍ବା ଆଉ କିଛିଦିନ ହିଁ ବାକି ରହିଲା, ତା’ଠାରୁ ଅଧିକ ନାହିଁ୤ ଅନିମେଶ ପାଦତଳୁ ଜମି ଖସିଗଲା ପରି ମନେ ହେଉଥାଏ୤ ଭଙ୍ଗାମନରେ ଘରକୁ ଫେରିଲା ଅନିମେଶ୤ ବୋଉକୁ କିଛି ନ କହି ସିଧା ନିଜ କୋଠରୀରେ ପଶିଗଲା୤ ଦର୍ପଣରେ ନିଜ ଚେହେରା, ହାତ ସବୁ ଟିକିନିଖି ଦେଖୁଥାଏ୤ ସବୁଆଡ଼ୁ ସେ ସୁସ୍ଥ ଦେଖାଯାଉଛି୤ ଏଇ କେତେଦିନ ହେବ ଟିକେ ଟିକେ ପେଟ କାଟୁଥିଲା, ତା’ର ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ ଯାଇ ସେ ଏଇ ଖବର ପାଇଲା୤ ମନେ ମନେ ଭାବୁଥିଲା ବୋଧହୁଏ ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ଦେଖେଇ ସେ କିଛି ଭୁଲ କରିଦେଇଛି୤

ଅନିମେଶ ପିଲାଟି ବେଳରୁ ଟିକେ ଲାଜକୁଳା ସ୍ବଭାବର ପିଲା, କାହା ସହ ବେଶୀ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହୁଏନି୤ ପିଲାମାନେ ତାକୁ ଅନେକ ଥଟ୍ଟା ତାମସା ମଧ୍ୟ କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେ ସବୁ ସହିଯାଏ୤ କେବଳ ବିଜନ ଓ ଗାୟତ୍ରୀ ତା’ର ସାଙ୍ଗ ଥିଲେ୤ ପିଲାଟି ବେଳରୁ ଗାୟତ୍ରୀକୁ ମନେ ମନେ ଭଲ ପାଏ ସେ୤ କିନ୍ତୁ କେବେ ସାହାସ କରି କହିପାରେନି୤ ମନେ ମନେ ଭୟ ଲାଗେ, କହିଦେଲେ କାଳେ ସେ ରାଗିଯିବ ଆଉ ଥିବା ବନ୍ଧୁତା ଟା ବି ଭାଙ୍ଗିଯିବ୤ ଏଇ ଭୟରେ କଲେଜ୍ କ୍ୟାରିୟର ସରିଗଲା ପଛେ ଗାୟତ୍ରୀକୁ ନିଜ ମନକଥା ଥରୁଟିଏ ବି ସେ କହିପାରିଲା ନାହିଁ୤ କଲେଜ ସରିବା ବର୍ଷଟିଏ ହୋଇନି ନିଜ ବାପାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁପରେ ତାଙ୍କର ସ୍ଥାନରେ କୋରାପୁଟର ଗୋଟିଏ ସରକାରୀ ହାଇସ୍କୁଲରେ କିରାଣୀ ଚାକିରୀ ପାଇଥିଲା ଅନିମେଶ୤ ପରିବାର କହିଲେ ବୋଉ ଆଉ ସେ୤ ଅଗତ୍ୟା ଭୁବନେଶ୍ବର ଛାଡ଼ି କୋରାପୁଟ ଚାଲିଯାଇଥିଲା ସେ୤ ଅଫିସ ଆଊ ଘର ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଖବର ରଖିବା ପାଇଁ ସମୟ ଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା ସେଥିପ୍ରତି ଅନିମେଶର ଆଗ୍ରହ ନଥିଲା୤ କଲେଜରେ ପଢୁଥିବା ବେଳେ ସାଙ୍ଗସାଥୀ ବିୟର୍ ପିଅନ୍ତି, ସିଗାରେଟ୍ ଟାଣନ୍ତି୤ ଅନିମେଶର ସବୁଠୁ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ବିଜନ ମଧ୍ୟ ବେଳେ ବେଳେ ମଦ ପିଏ୤ ଯେତେ ବାଧ୍ୟକଲେ ମଧ୍ୟ ଅନିମେଶ ସେ ରାସ୍ତାରେ ଥରେ ହେଲେ ପାଦ ଦେଇନି୤

ଜୀବନରେ ବହୁତ କିଛି ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିଥିଲା ଅନିମେଶ, ଭୁବନେଶ୍ବରରେ ଗୋଟିଏ ଘର କରିବ, କାର୍ କିଣିବ, ଗାୟତ୍ରୀକୁ ନିଜ ମନକଥା କହିବ୤ କିଛି ସବୁକିଛି ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଭାଙ୍ଗିରୁଜି ଚୁରମାର୍ ହୋଇଗଲା୤ ଅନିମେଶ ଭାବୁଥାଏ ଜୀବନର ରାସ୍ତାକୁ ଭାଗମାପରେ ଚାଳି କିଛି ଭୁଲକରିଛି ବୋଧହୁଏ୤ ଜଣେ ଶୃଙ୍ଖଳିତ ଆଉ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ମଣିଷ ହୋଇ ସେ ପାଇଛି ବା କଣ? ଜୀବନର ଏକ ଅଜବ ଦୋଛକିରେ ପହଞ୍ଚିଯାଇଥିଲା ଅନିମେଶ୤ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲା କେଉଁ ରାସ୍ତାରେ ଯିବ? କାରଣ ତା ସମୟ ଯେ ସରି ସାରି ଆସୁଛି୤