: ଗୁପ୍ତେଶ୍ବର ମହାପାତ୍ର

ପ୍ରଥମ ଭାଗ

ଅରକ୍ଷିତ ନନା ଆଜି ରକ୍ତମୁଖା୤ ତାଙ୍କର ଏ ଅବତାର ମୁଁ ଆଗରୁ କେବେ ଦେଖିନାହିଁ୤ କାଲି ସନ୍ଧ୍ୟାରୁ ବସିଛନ୍ତି ଦେବୀ ଦକ୍ଷିଣକାଳୀଙ୍କ ସାଧନାରେ୤ ପଚାରିଲେ କହୁଛନ୍ତି ଯେ, ସେ ନୁଆଁ କଲେକ୍ଟର ସାହେବଙ୍କର ପ୍ରାଣାହୁତି ଚାହୁଁଛନ୍ତି୤ ଚାଲନ୍ତୁ ଆପଣଙ୍କୁ ଘଟଣାଟି କଣ ବୁଝାଉଛି୤

ଆମ ଜିଲ୍ଲା ଦେଇ ଯେଉଁ ଜାତୀୟ ରାଜପଥଟି ଯାଉଛି, ସେ ରାସ୍ତାମଝିରେ ଛୋଟ ମନ୍ଦିରଟିଏ କେଉଁ କାଳରୁ ରହିଥିଲା୤ ମା ଦକ୍ଷିଣକାଳୀ ସେଠାରେ ପୂଜା ପାଉଥାନ୍ତି୤ ପ୍ରତି ମଙ୍ଗଳବାରରେ ବହୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ ଭକ୍ତ ସେଠାକୁ ଆସନ୍ତି୤ ରାସ୍ତା ମଝିରେ ଥିବାରୁ ସେଠାରେ ଟ୍ରାଫିକ୍ ଜାମ୍ ହୁଏ୤ ତିନିବର୍ଷରେ ଅଠରଜଣ ସେଠାରେ ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ପ୍ରାଣ ହରାଇଛନ୍ତି୤ ଅରକ୍ଷିତ ନନାଙ୍କ ସେ ସବୁ ପ୍ରତି ଖାତିର ନାହିଁ୤ ସେ କହନ୍ତି, ମା ଦକ୍ଷିଣକାଳୀ ନରବଳି ଲୋଡୁଛନ୍ତି୤ ତାଙ୍କୁ ଏକାବନ ବଳି ଦରକାର୤ ସେ ଯେବେ ପୂରଣ ହୋଇଯିବ, ଲୋକେ ଆଉ ମରିବେନି୤ କିନ୍ତୁ ନୂଆ କଲେକ୍ଟର ସାହେବ ଆଜିକାର ଲୋକ, ମୋଟେ ତିରିଶି ବର୍ଷର ଭେଣ୍ଡିଆ ଟୋକାଟିଏ୤ ସେ କହିଲେ ମନ୍ଦିର ଘୁଞ୍ଚାଯିବ୤ ରାସ୍ତାରୁ ଟିକେ ଦୂରରେ ଏକ ନୁଆ ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ ହେବ, ମା’ ଦକ୍ଷିଣକାଳୀଙ୍କୁ ସେଠାକୁ ସ୍ଥାନାନ୍ତରିତ କରାଯିବ ଆଉ ରାସ୍ତା ମଝିରେ ଥିବା ଏହି ଅସ୍ଥାୟୀ ମନ୍ଦିରକୁ ଭାଙ୍ଗିଦିଆଯିବ୤ ଅରକ୍ଷିତ ନନା ସେ ସବୁ ଶୁଣିବାକୁ ନାରାଜ୤ ସେ କହିଲେ ଯିଏ ମନ୍ଦିରକୁ ହାତ ଲଗେଇବ, ତାକୁ ଏଇ ମନ୍ଦିର ବେଢ଼ାରେ ବଳି ଦେଇଦେବି୤ ବହୁ ହିତାକାଂକ୍ଷୀ ଲୋକ ଯାଇ କଲେକ୍ଟରଙ୍କୁ ବୁଝେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ଓ ଜାଗାର ଇତିହାସ ବିଷୟରେ ବି ଜଣାଇଲେ୤

ଏହା ଆଗରୁ ତିନିବର୍ଷ ତଳେ ଜିଲ୍ଲା କୋର୍ଟର ଜର୍ଜ୍ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଥିଲେ ଏହି ଅସ୍ଥାୟୀ ମନ୍ଦିରକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ୤ ସେତେବେଳକୁ ଆମର ଜଣେ ଭାରି ସଚ୍ଚୋଟ ଏସପି ସାହେବ ଥାଆନ୍ତି, ଆଜାଦ୍ ଖାନ ସାହେବ୤ ସେ ନିଜ ଦାୟିତ୍ବରେ ଏହି ମନ୍ଦିରର ଭଙ୍ଗା ହେବା କାର୍ଯ୍ୟକୁ ତଦାରଖ କରିବାପାଇଁ ଆଗଭର ହୋଇଥିଲେ୤ ସେତେବେଳେ ଆମ ଅରକ୍ଷିତ ନନା କେମିତି ହେଲେ ମନ୍ଦିରକୁ ବଞ୍ଚାଇବାକୁ ଯାଇ ଭଡ଼ାଟିଆ ଲୋକ ଆଣି ପଥର ମାଡ଼ କରାଇଥିଲେ୤ ଏହାକୁ ନେଇ ଅନେକ ବଚସା ବି ହୋଇଥିଲା୤ ପୋଲିସ ଲାଠିମାଡ଼ ବି ହୋଇଥିଲା୤ ହେଲେ ଏହାର ଲାଭ ଉଠାଇଲେ ଆମ ଅରକ୍ଷିତ ନନା, ଗଣମାଧ୍ୟମ ଆଗରେ କହି ଚାଲିଲେ ଯେ ଏସପି ସାହେବ ମୁସଲମାନ ହୋଇଥିବାରୁ ହିନ୍ଦୁ ମନ୍ଦିର ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ ମସୁଧା କରୁଛନ୍ତି୤ ଅବସ୍ଥା ଏମିତି ହେଲା ଯେ ଏସପି ସାହେବଙ୍କୁ ତୁରନ୍ତ ବଦଳି କରି ଦିଆଗଲା ଆଉ ମନ୍ଦିର ଆଡ଼କୁ କେହି ଦେଖିଲେ ନାହିଁ୤

ଏ କଥା କଲେକ୍ଟର ସାହେବ ଶୁଣିବାପରେ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ, ଆମ ଦେଶର ତ ଏଇ ଅସୁବିଧା୤ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଚିହ୍ନିବା ପାଇଁ ତା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ପରିଚୟକୁ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଜାତି ଧର୍ମ ଆଦିକୁ ଆଗକୁ ନେଇ ଆସନ୍ତି୤ ହେଉ, ମୁଁ ତ ବ୍ରାହ୍ମଣ, ଦେଖାଯାଉ ସେ ମୋତେ କଣ କହି ଅପଦସ୍ତ କରିବେ୤

କଲେକ୍ଟର ସାହେବଙ୍କ ତତ୍ବାବଧାନରେ ଏକ ନୂତନ ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ ତ୍ବରାନ୍ବିତ ଗତିରେ ଦୁଇମାସରେ ହୋଇଗଲା୤ ଏ ସବୁ ଦେଖୁଥିବା ଅରକ୍ଷିତ ନନା କିନ୍ତୁ ମନେ ମନେ ଚିନ୍ତା କରିଥାନ୍ତି ଯଦି କେହି ମନ୍ଦିରକୁ ହାତ ଲଗାଏ ତାହେଲେ ଦଙ୍ଗା ଭଳି ପରିସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି କରିଦେବେ୤

ଏ ସବୁ ପରିସ୍ଥିତି କାଳେ ଉପୁଜିବ ବୋଲି ମନେ କରି କଲେକ୍ଟର୍ ସାହେବ ଦିନେ ରାତିରେ ନିଜେ ଗୁପ୍ତ ଯୋଜନାଟିଏ କଲେ୤ ରାତି ଅଧରେ ଗାଧୋଇ ପାଧୋଇ ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କ ଭଳି ହଳଦିଆ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରବେଶ କଲେ ଓ ଦକ୍ଷିଣକାଳୀଙ୍କ ପ୍ରତିମାକୁ ସସମ୍ମାନେ ନିଜ କାନ୍ଧରେ ବୋହି ନେଇ ନୂତନ ମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଦେଲେ୤ ଏ ସବୁ ପୋଲିସ ସୁରକ୍ଷା ବଳୟରେ ହୋଇଗଲା୤ ଦେବୀ ପ୍ରତିମା ସ୍ଥାନାନ୍ତରଣ ହୋଇଯିବାପରେ ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ହିଁ ମନ୍ଦିରକୁ ରାସ୍ତା ମଝିରୁ ନିଶ୍ଚିହ୍ନ କରି ଦିଆଗଲା ବଡ଼ ବଡ଼ ବୁଲଡୋଜର ଆଣି୤

ସକାଳୁ ଏଇ ଖବର ନିଆଁ ପରି ବ୍ୟାପିଗଲା୤ ଅରକ୍ଷିତ ନନା ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ଦଉଡ଼ି ଗଲେ୤ ସେଠାରେ ଜନ ସମୁଦ୍ର୤ ଲୋକଙ୍କୁ ଧକ୍କାଦେଇ ଭିଡ଼କୁ ଆଡ଼େଇ ସେ ଆଗକୁ ଯାଇ ଯାହା ଦେଖିଲେ ସେଥିରେ ନିଜ ଚକ୍ଷୁ ଉପରେ ବିଶ୍ବାସ କରିପାରିଲେ ନାହିଁ୤ ମନ୍ଦିର ସ୍ଥାନରେ ଭଙ୍ଗା ଇଟାପଥର ଛଡ଼ା ଆଉ କିଛି ନଥିଲା୤ ସବୁକିଛି ଭାଙ୍ଗି ଚୁରମାର ହୋଇଯାଇଥିଲା୤ ସେ ଅନୁଭବ କରି ପାରୁଥିଲେ ଯେ, ଗହଳିରେ ଥିବା ସବୁଲୋକ ତାଙ୍କ ଅସହାୟତା ଓ ବିଫଳତା ଉପରେ ହସୁଛନ୍ତି୤ ତାଙ୍କର ସବୁ ଗର୍ବ ଓ ଗୌରବ ମାଟିରେ ମିଶି ଯାଇଛି୤ ସେ ରକ୍ତମୁଖା ହୋଇ ସାଧନାରେ ବସିଗଲେ୤ ଦେବୀଙ୍କୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରି କଲେକ୍ଟର ବାବୁଙ୍କ ପ୍ରାଣାହୁତି ଭିକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ୤ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଧର୍ମ ଦ୍ବିତୀୟ ଓ ପ୍ରତିଶୋଧ ପ୍ରଥମ ପାଲଟି ଯାଇଛି୤ ତାଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ଦେଖିଲେ ଦୁଃଖ ଲାଗୁଛି ଦୟା ବି ଆସୁଛି୤ କିନ୍ତୁ କରିବା କଣ? ସେ ତ ବୁଝେଇଲେ ବୁଝିବା ଲୋକ ନୁହଁ୤ ଭଲ ପାଇବା ଆଉ ଯୁଦ୍ଧରେ ସବୁକିଛି ଠିକ୍ ବୋଲି ବି ତ କେହିଜଣେ କହିଛନ୍ତି୤ ସେ ଏବେ ଯୁଦ୍ଧମୁଖୀ...

କ୍ରମଶଃ ପାରଳାଖେମୁଣ୍ଡି, ଗଜପତି ଜିଲ୍ଲା, ଓଡ଼ିଶା