: ଡଃ ଅସିତ କୁମାର ସ୍ବାଇଁ

ତୁମେ ଗଲା ପରେ

ଜାବୁଡି ଧରି ନିବିଡ ସ୍ବପ୍ନକୁ

ପଚାରିଲି ପୁଣିଥରେ

ଅର୍ଥ କଣ ଛଳ ଛଳ ଆଖି

ବ୍ୟସ୍ତବିବ୍ରତ କେଶ - କୁଞ୍ଚଫିଟା ଲୁଗାପଟା

କଣ ଦେଇ ପାରିବ ପରିଚୟ

ମୋ' ଅପବିତ୍ରତାର ପ୍ରତିବଦ୍ଧତାକୁ

ତୁମେ ଗଲା ପରେ

କରିଛି ବାଧ୍ୟ ନିଜକୁ ଆଉଥରଟିଏ

ବୁଝିବାକୁ ନିଜର ଭୁଲ୍ ଆଉ

ତା'ସହ ବଦଳିଯାଇଥିବା ପରିସ୍ଥିତି

ହେଇଯାଇଥିବା ଖାପଛଡା ମନ

ଅଜାଗା କ୍ଷତ ସହ ଆତ୍ମୀୟ ଦଂଶନ

ପୁଣି ଏଥିରେ ମୋର ସମ୍ଭାବିତ ଅପ୍ରିୟ ଭୂମିକା

ତୁମେ ଗଲା ପରେ

ଆଣିଛି ସାଉଁଟି ଅତୀତର ସ୍ମୃତି

ଥିଲା ଯାହା ମହାର୍ଘ ଏକଦା

ଏବେ କିନ୍ତୁ ବୁଲୁଛନ୍ତି ଏପଟେ ସେପଟେ

ଠିକ୍ ଯେପରି ପଡିଥାଏ କୁଢ କୁଢ ଅସନା

ରେଳଲାଇନ୍ କଡ ବା ବସ୍-ଷ୍ଟାଣ୍ଡ୍ ପାଶେ

ତୁମେ ଗଲା ପରେ

ଥମିଯାଇଛି ମୋ' ମନର ଅବିରତ ବର୍ଷା

ଖାଉନି କୂଳ ଲଙ୍ଘି ବନ୍ୟାର ଦାଉ

ପଡୁନି ଅକାଳ ଆଗ ଭଳି

ଅପେକ୍ଷା ନାହିଁ କାହାରି ଚାତକ ପରି

ଖାଲି ରହିଛି ଏକ ନୀରବ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି

କରିବାକୁ ନୀରବରେ ମୁକ ଅଭିନୟ |