: ଅରୁଣ କୁମାର ପାତ୍ର

ପକ୍ଷୀଟିଏ ଭଲ ପାଉଥିଲା ଏମିତି ଏକ ଫୁଲକୁ

ବୁଝିଥିଲା ସିଏ ପ୍ରେମ ତ୍ୟାଗର ମୂଲକୁ

ହଜୁଥିଲା...

ଭିଜୁଥିଲା...

ପ୍ରେମରେ ସେ ଖୋଜୁଥିଲା

ତା’ର ମନର ମାନସୀକୁ୤୧

ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର ଦେଲା ଫୁଲ

ପାଅ ନାହିଁ ଏବେ ଭଲ

ଦେଖ ଏ କଅଁଳ ଅଙ୍ଗ....

ଭରିନାହିଁ ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗ...

ପ୍ରତୀକ୍ଷା କରେ ପକ୍ଷୀ ପ୍ରେମିକ

ପାଇବୁ ତା’ପରେ ଭଲ୤୨

ମନରେ ଜାଗିଲା ଆଶା

କରିଲା ପ୍ରେମରେ ଭରସା

ଘାରିହେଲା...

ଝୁରିହେଲା...

ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ପାହାଚରେ ବସି

ସ୍ବପ୍ନର ସୌଧ ସେ ଗଢ଼ିଲା୤୩

ମନେ ମନେ କରିଲା ଶପଥ

ପ୍ରେମ ମୋର ହେବନାହିଁ ବ୍ୟର୍ଥ

ସଜେଇବି...

ଭିଜେଇବି...

ପ୍ରେମରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗେଇବି

ଦେଇ ନିଜର ରକତ୤୪

କାଟିଦେଇ ନିଜ ଡେଣା

ଭରିଲା ପ୍ରେମ ପାଉଣା

ରକ୍ତ ଦେଲା...

ଶକ୍ତ କଲା...

ପ୍ରେମିକାର ଅଙ୍ଗକୁ

କାଳେ ସେ ଛୁଇଁବ ପ୍ରେମର ପରିପୂର୍ଣ୍ଣତାକୁ୤୫

ବିଚିତ୍ର ଏ ବିଧିର ବିଧାନ

ଖୋଜେ ଯାହା ପାଏନାହିଁ ମନ

ସ୍ବାର୍ଥ ଗଲା...

ବ୍ୟର୍ଥ ହେଲା...

ପ୍ରେମର ପରଶ ପାଇବାକୁ

ପକ୍ଷୀ ପ୍ରାଣତ୍ୟାଗ କଲା୤୬

ବୁଝିଲାନି ତ୍ୟାଗର ମୂଲ

ଏତେ ପ୍ରତାରକ ଫୁଲ

ହସୁଥିଲା...

ମିଶୁଥିଲା...

ଅନ୍ୟ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗ ହୋଇ

ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗେ ହେଲା ମସଗୁଲ୤୭

ତ୍ୟାଗ ନେଇ ମଲା ପକ୍ଷୀ

ତା’ପାଇଁ ଫୁଲ ସୁଖୀ

ଖୋଜିନାହିଁ...

ହେଜିନାହିଁ...

ହୋଇନାହିଁ କେବେ

ପକ୍ଷୀ ପ୍ରେମ ପାଇଁ ଦୁଃଖୀ୤୮

ଶିକ୍ଷକ, କେନ୍ଦୁପଦର, ଫୁଲବାଣୀ - ୭୬୨୦୦୧

ଭ୍ରାମ୍ୟଭାଷ : ୯୪୩୭୭୬୫୨୭୫