: ଶ୍ରୀଧର ପଟ୍ଟନାୟକ

ଶବ୍ଦଗୁଡା ଇତସ୍ତତଃ ଚାରିପାଖେ,

ଧରା ଦେଉନାହାନ୍ତି ଜମା,

କୋଉ ଶବ୍ଦରେ ରୂପ ଦିଅନ୍ତି

ମୋ ମନର ଆବେଗଗୁଡାକୁ ;

କୁହ କୁହ କବି ଗଣ,

କୋଉ ଶବ୍ଦରେ ତୋଳିହେବ ମାଆର ମମତା,

ଏ ମାଟିର କୋଉ ଭାଷା ସରିହେବ ଯେ,

ଲେଖିବାକୁ ମାଆ ପ୍ରତି ନିଜ କୃତଜ୍ଞତା !

ଏ ତ ଆଦ୍ୟସ୍ବର ପବିତ୍ର ଓଁ କାର,

ଜୀବନର ସାତ ସୁର,

ନିଳୟରୁ ସୃଷ୍ଟ ଏକ ବୀଣାର ଝଙ୍କାର,

ଉଚ୍ଚାରଣେ ପେଟ ଭରେ ତୁଟେ ଭୟ

ଲୁଚିଯାଏ ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା,

ଭାଷିବାକୁ ହୃଦୟର ଭାଷା

କୋଉ ଶବ୍ଦ କୋଉଠୁ ପାଇବି ଯେ,

ଆଙ୍କିବାକୁ ମାଆର ମମତା !

ଜୀବନର ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ

ଯେଉଁ ଶବ୍ଦ ମନେ ଭରେ

ଜୀଇଁବାର ପ୍ରଖର ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସ,

ଦିଏ ପୁଣି ବଞ୍ଚିବାର ଶତ ସିଂହ ବଳ,

ତିଳ ତିଳ କରି ଜଳେ ଯିଏ ସଳିତାଟେ ଭଳି

ମୋ ହସର ମୋ ସୁଖର ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ

ସାଜେ ଯିଏ ତ୍ୟାଗର ଈଶ୍ବରୀ ;

ପଦେ ଅଧେ ତା’ ପାଦରେ ମୋ ଅବୋଧ କବିତା

ଭାଷିବାକୁ ମୋ ଅନ୍ତରର ଭାଷା....

ଭାଷିବାକୁ ମୋ ଅନ୍ତରର ଭାଷା....!

କଲ୍ୟାଣସିଂହପୁର, ରାୟଗଡ । ୯୧୭୮୭୪୪୨୫୦

( ମାଆଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ ଅବସରରେ ପଦେ ଅଧେ )