: ସୁଦାମ ଗୌଡ଼

ଧୂଳି ସର ସର ଦେହକୁ ଝାଡ଼ି ଘରକୁ ଦୌଡ଼ି ଆସି ମାଆ କୁ ଭାତ ଖାଇବାକୁ ମାଗିଲେ ।

ମାଆ କହିଲେ ତୁ ଖାଳି ଖାଉଥା ତୋର ଆଉକିଛି କାମନାହିଁ ଯା ଯା ଗାଧୋଇ ସ୍କୁଲ ଯିବୁ ।

ତୋ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ପରା ସ୍କୁଲ ପ୍ରତି ଦିନ ଯାଉଛନ୍ତି ।

ହେଳେ ମାଆର କଥାକୁ ଖାତିର ନକରି ପୁଣି ଘରୁ ବାହାରି ଧୂଳିରେ ଯାଇ ପୁଣି ଖେଳିଲେ ।

ମାଆ ଯେତେ ମନା କଲେ ମଧ୍ୟ ମାନିଲେ ନାହିଁ ।

ଶେଷରେ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ମାଆ ଯାଇ ତାଙ୍କ କାନକୁ ମୋଡ଼ି ଧରି ଆଣିଲେ ।

କହିଲେ ଆଜି ଯଦି ସ୍କୁଲ ନ ଯିବୁ ତାହେଲେ ତୋର ଖାଇବା ପିଇବା ବନ୍ଦ ।

ଶେଷରେ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ବାହାରି ପଡ଼ିଲେ ସ୍କୁଲ ଯିବାପାଇଁ ।

ପାଠ ପଢ଼ି ଦେଶର ନା ରଖିଗଲେ ସେ ବୀରସନ୍ତାନ ।

ସେ ପିଲାଟି କିଏ ଆପଣ ମାନେ ଯାଣି ଛନ୍ତି ? ।

ସେ ପିଲାଟି ହେଉଛନ୍ତି ଆମ ମାଆ ମାଟିର ଗୌରବ

ଆମ ଓଡ଼ିଶା ମାଟିର ବୀର ସନ୍ତାନ ।

ସୁନ୍ଦରଗଡ଼ ଜିଲ୍ଲାର ରାଜଗାଙ୍ଗପୁର ଲିପିଲୋଇ ଗ୍ରାମର ଆଉ କେହି ନୁହନ୍ତି ସେହି ମାଆ ମାଟି ପାଇଁ ହସି ହସି ଜୀବନ ଦେଇଥିବା ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ପଣ୍ଡା ।

ସେ ସିନା ଆମକୁ ଛାଡ଼ି ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି ହେଲେ ସେ ଆମ ପାଇଁ ଅମର ଅଛନ୍ତି ।

ତାଙ୍କରି କର୍ତ୍ତ୍ୟବ ତାଙ୍କରି ଗୌରବ କିଏ ଭୁଲିପାରିବ ।

ସେ ଦିନ ସୋମବାର ଥିଲା ମୁଁ ଏବଂ ମୋ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ବାଙ୍ଗାଲୋରରେ ଭୋଜି ଯିବାପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହଉଥାଉ ।

ଠିକ୍ ସାତଟା କୋଡ଼ିଏରେ ମୋ ସାଙ୍ଗ ଦୌଡ଼ି ଆସି ମତେ କହିଲା ।

ସାଙ୍ଗ ତୁମ ସୁନ୍ଦରଗଡ଼ର କେହି ଜଣେ ସିଆପିଏଫ୍ ଯବାନ ପ୍ରାଣ ହରାଇଛନ୍ତି ।

ମୁଁ ମୋ ସାଙ୍ଗ କଥା ଶୁଣି ଚୁପ ହୋଇଗଲି ।

କାହିଁ କିନା ମୋ ଭାଇ ମଧ୍ୟ ସିଆରପିଏଫ୍ ରେ ଅଛନ୍ତି ପୁରା ଡ଼ରିଗଲି ।

ହେଲେ ଯେତେ ବେଳେ ସମାଚାର ଦେଖିଲି ମୋ ଭାଇ ନଥିଲେ ।

ସୁନ୍ଦରଗଡ଼ ଜିଲ୍ଲାର ରାଜଗାଙ୍ଗପୁର ଲିପିଲୋଇ ଗ୍ରାମର ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ପଣ୍ତା ।

ସେ ଗୋଟିଏ ମାଆର ଛୁଆ ନ ହେଲେ କ'ଣ ହେଲା ସେ ମୋ ଭାଇଠୁ କମ ନୁହନ୍ତି ।

ସେ ମୋ ଭାଇ ସାଙ୍ଗରେ ସମାନ ତାଙ୍କୁ କେମିତି ଭୁଲି ଯିବି ।

ସେ ଦିନ ମତେ ବହୁତ ବାଧିଲା ହେଲେ କ'ଣ କରିବି ନିଜକୁ ବହୁତ ବୁଝାଇଲି ।

ସମସ୍ତେକେତେ ଧୁମ ଧାମରେ ନବବର୍ଷ ପାଳନ କରୁଥିଲେ ।

ଘରେ ଘରେ କୁକୁଡ଼ା ଖାସି କାଟି ଖୁସି ଆନନ୍ଦ ମନରେ ନାଚ ଗୀତ କରୁଥିଲେ ।

ହେଲେ ମୁଁ ଭୋଜି ଗଲିନାହିଁ କେମିତି ଯାଇଥାନ୍ତି ।

ଜଣଙ୍କ ପରିବାର ଦୁଃଖରେ ଥିବ ଆଉ ମୁଁ ହସ ଖୁସିରେ କେମିତି ନବବର୍ଷ ପାଲନ କରିଥାନ୍ତି ।

ସେ ସିନା ଆମ ମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯାଇ ଛନ୍ତି ହେଲେ ସେ ଅମର ଅଛନ୍ତି ।

ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଏତିକି ଭଗବାନଙ୍କ ପାଖରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରି କହୁଛି ।

ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ପଣ୍ତା ଅମର ରହେ ।

ସୁଦାମ ଗୌଡ଼

ବୁଡ଼ାବାହାଲ

ଜି : ସୁନ୍ଦରଗଡ଼

୮୭୬୨୩୯୦୦୭୩