: ବିଜୟିନୀ ପଣ୍ଡା

ଗଲା ଫଗୁନ୍ କେ କଥା ଦେଇଥିଲ

ଲେହେଁଟି ଆଏମି ବଲି,

'ଇ' ଫଗୁନେ ଫେର୍ ଟାକି ବସିଛେଁ

ରଙ୍ଗ ଫରୁଆ ଧରି ।

ଦିନ୍ ସରିଗଲା ବରଷ୍ ବିତିଗଲା

ଆଏବ ବଲି କରିଛେଁ ଆଶ୍,

ମନ୍ ଆତ୍ମା ସବୁ ସୁରୁତ୍ ଲାଗସି

ଦୁହେଁ ଥିଲେ ପାଶ୍ ପାଶ୍ ।

ଆମ୍ ବଉଲ୍ ଖିଜେଇ ହେଉଛେ

ମୋର୍ ଏକ୍ଲାପନ୍ କେ ଦେଖି,

ଗଛର୍ ଡାଲେ କୁଇଲି ବସି

ଦେଖୁଛେ ହେଇ ସାକ୍ଷୀ ।

ଦର୍ ମରା ଜୀବନେ ମାଉଁସ୍ ପାଉଁଲିତା

ଆଏତ ଯଦି ଥରେ

ଆଁଖଲ୍ ଯେତେ ପର୍ଛା ଶୁଖି ଯାଏତା

ତୁମକୁ ଦେଖ୍ଲା ପରେ ।

ତୁମର୍ ବିନା ସବୁ ଲାଗ୍ସି ଛିନା ଛିନା

ତୁମେ ଯେ ମୋର୍ ଉଆଁସ୍ ରାତିର୍ ଜନ୍,

ଯେନ୍ ଦିନୁ ତୁମକୁ ମନ୍ ଦେଲିନ

ହୁର୍ଗୁନି ହେଇ ହେଇ ଯାଉଛେ ଜୀବନ୍ ।

ଘାଏକେ ମରି ଘାଏକେ ଜିଉଁଛେ

ତୁମେ ଆଏବ ବଲି,

ଫେର୍ ନୁଆଁ ଆଶ୍ ଟେ ମନେ ପାଉଁଲୁଛେ

ତୁମର୍ ସିନ୍ଦୁର୍ ଟିକେ କେ ଟାକିଛେଁ ଖାଲି ।

ଆଶ୍ ତ ଅଛେ ଜରୁର୍ ଆଏବ

ଗୁର୍ଦୁ ଟେ ପୀରତି ରଙ୍ଗ ମେଲେଇ,

ବର୍ଷେ ପରେ ମୋର୍ ଏକ୍ଲାପନ

ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗ ଯିବା ପଳେଇ ।

ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ

ମହମ୍ମଦପୁର ନୋଡାଲ ହାଇ ସ୍କୁଲ

ସମ୍ବଲପୁର

ଶବ୍ଦାର୍ଥ :-

ଲେହେଁଟି - ଫେରି ଆସିବା, ଫରୁଆ - ଡବା, ଖିଜେଇ - ଖତେଇ ହେବା, ଆଶ - ଆଶା, ସୁରୁତ୍ - ମିଠା ପାଉଁଳିତା - ଜୀବନ୍ତ ହେବା, ଆଁଖଲ - ଆଖି ଲୁହ, ହୁରଗୁନି - ବ୍ୟଥିତ, ଘାଏକେ - କ୍ଷଣିକେ, ଗୁର୍ଦୁ ଟେ - ବହୁତ