: ଡା ସନ୍ଧ୍ୟାରାଣୀ ପାଣିଗ୍ରାହୀ

ତୁମେ ଆସୁଛ ବୋଧେ..

ଇସାରାରେ କହିଲାଣି କିଏ ଅଧେ

ଆଉ କିଛି କୁହ.. ଲୁଚନା

ଚୁପ୍ ରହି ଯାଅନା

ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ରହୁଥିବା ମୁଖ ଚାନ୍ଦର

ଉଠି ଆସିଲାଣି ଉହାଡ଼ରେ ବାଦଲର

ଚିକମିକ କଲାଣି ତାରା ଭରା ଓଢଣା ତାରି

ଅଭିସାର ନହୁଲୀ ନବ ବଧୂର ଯୌବନ ପରି

ଗାଢ ଅନ୍ଧାର ବହଳ ଗାଲିଚା ନେଇ

ଉଭା ହୋଇଛି ଅଭିନବ ଅନୁଭୂତି ପାଇଁ

ବିଦାୟ ଫଗୁଣର ପୁଣି ଧୀରେ ଧୀରେ ଉପସ୍ଥାପନା

ଉଠି ବସିଲାଣି ମହକ ନେଇ ମହଣ ବଉଳର ବାସ୍ନା

ତୁମେ ଆସିବ ଏ ଲଗ୍ନରେ

ବୁଲିବ ଏ ଅଗଣା ମଝିରେ

ପୁଣିଥରେ ଫେରିବ ବେଳା ବେଳି

ସପନର ପରଶରେ ଶିହରଣ ବୋଳି

ତୁମେ ଆସିବ ପୁଣି ଫେରିବ

ମୋ ସବୁ ଶବ୍ଦ ତୁମ ପଛରେ ପଡିବ

ଦେହ ଦାହ ହେଲା ଯାଏଁ ମୋର

ଖୋଜିବା ହଜିବା ହିଁ ସାର

ହଜିଲା ମଉଳା ମଳୟ ସୁବାସ ଭରୁଛି

ଏ ଅମା ଅନ୍ଧାରରେ ଉଜ୍ଜୀବିତ କରୁଛି

ଛୁଟିରେ ଥିବା ହୃଦୟର ଗତିରେ ସ୍ପନ୍ଦନ ବଢିଲା

ଆଖପାଖର ଚଳଚଞ୍ଚଳରେ ମଧୁରିମା ଭରିଲା

କଥା କଥାରେ ସମ୍ବନ୍ଧ ଗଭୀରଢା ହଜୁଛି ହସୁଛି

ହାତର ସାମାନ ହାତରୁ ଖସୁଛି

ଖାଲି ଖାଲିରେ ମନ ଖୁବ୍ ହସୁଛି

ସତରେ ଅତର ମିଶା କିଛି ଅନିଳ ଶୁଂଘିଛି

ନିଶା ଖୁବ୍ ଜୋର ଧରିଛି

କିଛିଟା ନ ପିଇ ମାତାଲ ହୋଇଛି

ଏ ଆକାଶର କାକର ପରି

ଚନ୍ଦ୍ରଧୌତ ରାତିରେ ଫିଛା ମୋ କରି

କେତେ ବାଟ ଯିବ କୁହ ମୋ ସାଥିରେ

ରାତି ପାହି ସକାଳର ସୁନେଲି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଗୀତିରେ