: ସିପ୍ରା ନାମତା

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି,

ଉଷ୍ମତାର କମ୍ପନ ଅଛି ମୋ ସ୍ନାୟୁରେ

ମନ ଭିତରୁ ଚେଇଁ ଉଠୁଥିବା

ରାକ୍ଷାସ ପଣିଆ ବି ମଉଳିଯାଏ

ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେତା ମଣିଷଟି କେତେବେଳେ

ହୋଇଯାଏ ଦେବତାରେ ରୂପାନ୍ତର

ଅବାସ୍ତବ ଅନୁଭବର କାଉଁରୀ ସ୍ପର୍ଶରେ୤

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି,

ଛାତି ତଳେ ସ୍ପନ୍ଦନ ଖେଳୁଛି ହୃଦୟ ଯନ୍ତ୍ରରେ

ସନ୍ଦେହର ଘନ କୁହେଳିକାରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ

ଭଲପାଇବାର ଗଭୀର ଅନ୍ତର୍ମୁଖୀ ଇଚ୍ଛାରେ

କେତେବେଳେ ପାଲଟି ଯାଏ ମାନବୀରୁ ଦେବୀ

କଳ୍ପନାର ଅମୁହାଁ ଦେଉଳେ୤

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି,

ଜଳିବାକୁ ଭଲ ଲାଗେ

ଦୁଃଖର ଦହନରେ

ଅନୁରାଗର ଅଶ୍ରୁସିକ୍ତ ନୟନରେ

ଅନନ୍ତରୁ ଅନନ୍ତ ଯୁଗ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

କରିବାକୁ ଚାହେଁ ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ସାଜିବାକୁ ପାଷାଣୀ ଏ ଅସରନ୍ତି ପଥେ୤

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି,

ମଧୁସ୍ବନ ବାଜିଉଠେ

ମନ ବୀଣା ଝଙ୍କାରରେ

ତନ୍ଦ୍ରାୟିତ ମନ ତଳେ

ଶିହରିତ ପୁଲକରେ

ସାନ୍ନିଧ୍ୟର ଆବେଗ ଯେ ତୋଳିଧରେ ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ନିର୍ବାଣ ବି ହାରେ ଏଠି,

ମୋକ୍ଷ ଲୋଡ଼ା ହୁଏନା

ଯେତେ ସବୁ ଭଙ୍ଗା ଗଢ଼ା ଖେଳ ଏଠି ହୁଏରେ୤