: ରାଧାକାନ୍ତ ଦାଶ

ସମୟ ସକାଳ ସାତଟା୤ କବାଟରର ଠକ୍ ଠକ୍ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଲା ସନଜ୍‌ର୤ ଗୋଟେ ପ୍ରାଈଭେଟ୍ ବ୍ୟାଙ୍କରେ ଚାକିରୀ କରେ ସନଜ୍୤ କାମରେ ଚାପଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ରହୁଥିବାରୁ ସନଜ୍ ସବୁଦନି ସକାଳୁ ଡେରୀରେ ଉଠେ୤ ଆଜି ତା ନିଦ ଜଳଦି ଭାଙ୍ଗିଯିବାରୁ ସେ ରାଗିକି ଯାଉଛି କବାଟ ଆଡ଼େ୤ କବାଟ ଖୋଲି ଦେଖିଲା ତା ଘର ବାହାରେ ପ୍ରାୟ ବାରରୁ ପନ୍ଦର ଜଣ ଲୋକ ରୁଣ୍ଢ ହୋଇଛନ୍ତି୤

ସନଜ୍ ଘରୁ ବାହାରି ଆସି ଗହଳି ହୋଇଥିବା ସ୍ଥାନକୁ ଅଗ୍ରସର ହେଲା୤ ସନଜ୍ ସେଠାରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିବା ଗୋଟିଏ ଲୋକକୁ ପଚାରିଲା, “କଣ ହେଇଛି ?

ଆମ ଘର ଆଗରେ ଏତେ ଭିଡ଼ କାହକିଁ?” ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତରରେ ସେ ଲୋକ କହିଲେ, “ଭଲ ନିଘୋଡ଼ ନିଦରେ ଶୋଉଛ? ତମେ କେମିତି ଜାଣିବ ? ତମ ଘର ସାମନାରେ ଭଗବାନ ଦେଖା ଦେଇଛନ୍ତି୤ ପାହାନ୍ତାରେ ତମ ଘର ସାମନା ଫୁଲ ବଗିଚାରୁ ଫୁଲ ତୋଳିଲାବାଲା ଦେଖି କହିବାରୁ ଆମେ ସବୁ ଆସିଲୁ୤ ହେଲେ ତମେ କହୁଛ ତମେ କିଛି ଜାଣିନ!” ଆକାଶରୁ ଖସି ପଡ଼ିଲା ଭଳି ଲାଗିଲା ସନଜ୍‌କୁ୤ ପାହାନ୍ତା ପହରରେ ପାଚେରି ଡେଇଁ ଫୁଲ ଚୋରୀ କରି ନେଉଥିବା ଲୋକର କାରସାଦି ନୁହେଁ ତ? ଉତ୍କଣ୍ଠାର ସହ ଚାରିପଟେ ଘେରି ହୋଇ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିବା ଲୋଟଣୀ ଦେବଦାରୁ ଗଛ ପାଖକୁ ଆଗେଇଗଲା୤ ନିଜ ଆଖିକୁ ବିଶ୍ବାସ କରିପାରିଲାନି ସନଜ୍୤ ଅକଳ୍ପନୀୟ ବିଚିତ୍ର ଧାତୁପିଣ୍ଡ ଡେରା ହୋଇଛି ପାଚେରୀକୁ୤ ଅଦଭୂତ ମୂର୍ତ୍ତି ଭଳି ଦେଖାଯାଉଥିବା ଧାତୁମିଣ୍ଡରୁ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଆଭା ଉକୁଟି ଆସିଥିଲା୤ ଗ୍ୟାରେଜର ଆଗରେ କିଛି ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ବସିଥିଲେ୤ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଜଣେ ଦୁଇ ହାତକୁ ଯୋଡ଼ି ମୁଣ୍ଡରେ ଲଗାଇ କହିଲା, “ତମେ ଭାଗ୍ୟବାନ ବାବୁ୤ ତମ ଘର ଆଗରେ ଭଗବାନ ଆବିର୍ଭାବ ହୋଇଛନ୍ତି୤ ଏ କଣ କମ କଥା?” ସନଜ୍ ଲାଲ ଓ ପୀତାଭ ରଙ୍ଗରେ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଦିଶୁଥିବା ଅଦ୍ଭୂତ ମୂରତି ଆଡ଼କୁ କୌତୁହଳ ହୋଇ ଅନାଇ ରହିଥିଲା୤ ମୂର୍ତ୍ତିଟି ବସିଥିବା ଗୋଟିଏ ମାଙ୍କଡ଼ର ଭ୍ରମ ସୃଷ୍ଟି କରୁଥିଲା୤ ମନ୍ଦିରର ଲୋକ ଗହଳିରେ ଅଶ୍ବସ୍ତି ବୋଧ କରୁଥିବା ସନଜ୍‌ର ଲନରେ ମହାବୀରଙ୍କ ଆବିର୍ଭାବ୤ ଗୁଡ଼ାଏ ପ୍ରଶ୍ନର ଢେଉ ତା ମସ୍ତିଷ୍କ ଭିତରେ ମଥା ପିଟୁଥିଲେ୤ ସେ କାଳବିଳମ୍ବ ନ କରି ଲନ୍‌ର ଗୋଟିଏ କୋଣକୁ ଯାଇ ତା ପତ୍ନୀକୁ ମୋବାଇଲ୍‌ରେ କହିଲା, “ଲୀନା ଜଳଦି ବାହାରକୁ ଆସ୤ ଲୋକମାନେ ଆମ ଘର ଗେଟ୍ ଭାଙ୍ଗିଦେଇ ଭିତରେ ପଶି ଆସିଛନ୍ତି୤ କାକ୍ଟସ୍ ଗଛ ପାଖ ଦେବଦାରୁ ପାଖରେ ହନୁମାନଙ୍କ ଆବିର୍ଭାବ ହୋଇଛି୤” ଲୀନା ଦଉଡ଼ି ଆସି ସନଜ୍ ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇ କହିଲା, “ଏ ଠାକୁର କେଉଁଠୁ ଆସିଲେ?” ସନଜ୍ କହିଲା, “ମୁଁ କେମିତି ଜାଣିବି? ତମେ ଯେମିତି ଦେଖୁଛ ମୁଁ ବି ଆଜି ସେମିତି ଦେଖୁଛି୤”

ଏହି ସମୟରେ କଲୋନୀର ଜଣେ କାଠର ଖଟୁଲି ରଖିବାରୁ ବୟୋଜ୍ୟୋଷ୍ଠ ପଣ୍ଡିତ ପଣ୍ଡାବାବୁ ସେ ଅଦ୍ଭୂତ ମୂର୍ତ୍ତୀକୁ ଟେକି ତା ଉପରେ ରଖିବାକୁ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କଲେ୤ ମାତ୍ର ତାଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ନିଷ୍ଫଳ ହେଲା୤ ଆଉ ଦୁଇଜଣ ଯାଇ ଟେକିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରି ମଧ୍ୟ ଟେକିପାରିଲେ ନାହିଁ୤ ସମସ୍ତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ୤ ତିନିଫୁଟ୍ ମୂର୍ତ୍ତି କଣ ଏତେ ଓଜନ? ସାଉଁଳିଆ ହୋଇଥିବାରୁ ହାତ ଖସୁଥିଲା୤ ଖଟୁଲି ଭାଙ୍ଗିଯିବା ଆଶଙ୍କା କରି ସାହୁ ବାବୁଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ବଙ୍କୁ ମିସ୍ତ୍ରୀ ଇଟା, ସିମେଣ୍ଟ୍ ଓ ବାଲି ଆଣି ପିଣ୍ଡି ତିଆରି କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଥିଲା୤ ଅନଧିକାର ଭାବରେ ସନଜ୍‌ର ଘର ସାମନାରେ ଏତେ କଥା ଘଟୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ନିରୁପାୟ ହୋଇ ଦେଖୁଥିଲା୤ ଝିଅ ପିଙ୍କିକୁ ନେଇ ସ୍କୁଲରେ ଛାଡ଼ିବା ବେଳ ହୋଇ ଯାଉଥିବାରୁ ଲୀନା ସନଜ୍‌କୁ ସଚେତନ କରିବାପରେ ଦୁହେଁ ଘର ଭିତରକୁ ଚାଲି ଆସିଲେ୤ ଏପଟେ ପିଙ୍କି ଘରେ ଥାଇ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଝରକା ଦେଇ ବାହାରେ ଘଟୁଥିବା ଦୃଶ୍ୟକୁ ଦେଖୁଥିଲା୤ ସେ ବି ଜାଣି ସାରିଥିଲା ଯେ ତାଙ୍କ ଘର ବଗିଚାରେ ଭଗବାନ ଆବିର୍ଭାବ ହୋଇଛନ୍ତି୤ ଲୀନାକୁ ଦେଖି ନାଚି ପକାଇ କହିଲା, “ଦେଖିଲୁ ମାମା, ଠାକୁର କେଡ଼େ ଦୟାଳୁ୤ ତତେ ଆଉ କଷ୍ଟ କରି ମନ୍ଦିର ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବନି୤ ସେ ନିଜେ ଆମ ଘରକୁ ପଳେଇ ଆସିଛନ୍ତି୤” ସନଜ୍‌କୁ ଦେଖି କହିଲା, “ସ୍ବିଟିର ବାପା ପୂଜା କରିବା ପାଇଁ ଭୋଗ ଧରି ଆସିଲେଣି, ଚାଲ ଦେଖିବା୤” ସନଜ୍ ବିରକ୍ତ ଭାବ ପ୍ରକାଶ କରି କହିଲା, “ତୁ କଣ ସ୍କୁଲ୍ ଯିବୁନି କି? ଜଳଦି ସ୍କୁଲ୍ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଇ ଯା୤”

ସନଜ୍ ଅଫିସ ଯିବାପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଛି୤ ଝିଅ ପିଙ୍କିକୁ ସ୍କୁଲରେ ଛାଡ଼ି ସେ ଅଫିସ ଯିବ୤ ତରତର ହୋଇ ଘରୁ ବାହାରି ଗଲା୤ ଲୋକଙ୍କୁ ଆଡ଼େଇ ଗ୍ୟାରେଜରୁ କାର୍ ବାହାର କରୁଥିଲା ସନଜ୍୤ ନିକଟରେ ଜଏଣ୍ଟ୍ ସେକ୍ରେଟାରୀ ପଦବୀରୁ ଅବସର ନେଇଥିବା ଘଟୁଆରୀ ବାବୁ କହିଲେ, “ସନଜ୍ ବାବୁ ଆପଣ ଆମ କଥାରେ ଦ୍ବିମତ ହେବେ ନାହିଁ୤ ଆପଣଙ୍କ ଗ୍ୟାରେଜ୍ ପାଖରେ ଆମେ ହନୁମାନଙ୍କ ଆସ୍ଥାନ ନିର୍ମାଣ କରିବା୤ ଆମେ ଘରେ ରହିବା ଆଉ ଠାକୁର ବାହାରେ ରହିବେ, ଏହା ସୁନ୍ଦର ଲାଗିବ କି? ମୁଁ ଜାଣିଛି ଆପଣ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସହ ଏହି ପ୍ରସ୍ତାବରେ ରାଜି ହେବେ...୤” ଘଟୁଆରି ବାବୁଙ୍କୁ କେମିତି ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟିଦେଇ ସନଜ୍ ବାହାରିଗଲା ଘରୁ୤ ଝିଅକୁ ସ୍କୁଲରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଅଫିସରେ ପହଞ୍ଚିବା ସମୟରେ ଲୀନା ଫୋନ କରି ଜଣାଇଦେଲା ଯେ ସାହିଲୋକମାନେ ଟ୍ରାକ୍ଟରରେ ବାଲି, ଇଟା, ସିମେଣ୍ଟ୍ ଆଣି ଗ୍ୟାରେଜରେ ରଖିଦେଇଛନ୍ତି୤ ସନଜ୍ ଚିନ୍ତାରେ ପଡ଼ିଗଲା୤ ବିରକ୍ତ ଲାଗୁଥିଲା ମଧ୍ୟ୤

ଘଟୁଆରି ବାବୁ ସାହିର ଜଣେ ବୟୋଜ୍ୟୋଷ୍ଠ ବ୍ୟକ୍ତି୤ ସାହିରେ ସବୁଠୁ ବଡ଼ ଘର ତାଙ୍କର୤ ଗୋଟିଏ ପୁଅ, ସେ ରହୁଛି ଆମେରିକାରେ୤ ସେ କାଳେ ଆମେରିକାରେ ହିଁ ବାହା ହୋଇଯାଇଛି ବୋଲି ଶୁଣିବାପରେ ବାପାପୁଅ ସଂପର୍କ ତୁଟି ଯାଇଛି୤ କିନ୍ତୁ ଲୋକଟା ଭାରି ଧର୍ମବିଶ୍ବାସୀ୤ ସାହିରେ ଗଣେଶ ପୂଜା, ଦୂର୍ଗା, କାଳୀ ପୂଜା ଆଦି ସେ ନିଜେ ହିଁ ଆୟୋଜନ କରନ୍ତି୤ ଗତବର୍ଷ ସାହିରେ ଏକ ବିଶାଳ ବିଶ୍ବଶାନ୍ତି ଯଜ୍ଞର ଆୟୋଜନ ବି ନିଜ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ସେ କରିଥିଲେ୤ ଏହି ସବୁ କଥା ଚିନ୍ତା କରୁଥିବା ସମୟରେ ତା କାଉଣ୍ଟର ସାମନାରେ ଜନଗହଳି ହେବା ଯୋଗୁଁ ସେ ସମ୍ବିତ୍ ଫେରି ପାଇଲା୤ ମନେ ମନେ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲା, ଠାକୁର ତା ଘରେ ଆବିର୍ଭାବ ହୋଇ କଣ ସବୁ ଅସୁବିଧା କରୁଛନ୍ତି୤

ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଘରକୁ ଫେରିବା ବେଳକୁ ନିଜ ଘରର ପରିବର୍ତ୍ତିତ ଛବି ଦେଖି ସେ ଅଧିକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲା୤ ଗ୍ୟାରେଜ ଭିତରକୁ କାର୍ ନେବାପାଇଁ ରାସ୍ତା ନାହିଁ୤ ପାଚେରୀ ଅଧା ଭଙ୍ଗା ସରିଛି ଆଉ ସେଠାରେ ଗୋଟିଏ ଅସ୍ଥାୟୀ ପିଣ୍ଡି ଆଉ ଆଣ୍ଠୁଏ ଉଚ୍ଚର ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ ହୋଇ ସାରିଛି୤ ସେ ଘର ଭିତରକୁ ଆସିଲା ବେଳକୁ ଲୀନା ଅଭିଯୋଗ କରି କହିଲା, “ଆଜି ଦିନସାରା ଘର ବାହାରେ ଏତେ ଶବ୍ଦ ହେଲାଯେ ଶାନ୍ତିରେ ରହି ହେଲାନି୤ ପିଙ୍କି ସ୍କୁଲରୁ ଫେରି ସେଇଠି ହିଁ ଥିଲା୤ ତମେ ଆସିବ ବୋଲି କହିବା ପରେ ଏବେ ବହି ଧରି ବସିଲା୤”

କିଛି ଦିନଭିତରେ ସେଠାରେ ଏକ ସୁଦୃଶ ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ ହୋଇଗଲା୤ ଅକ୍ଷୟ ତୃତୀୟାରେ ମନ୍ଦିର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେବ ବୋଲି ଘୋଷଣା ବି ହୋଇଗଲାଣି୤ ଘଟୁଆରି ବାବୁଙ୍କ ଆରାଧ୍ୟ ଚକ୍ରବାବା ଆସି ପହଞ୍ଚିଛନ୍ତି୤ ସେ ଜଣେ ବିଖ୍ୟାତ ହନୁମାନ ସାଧକ୤ ମୁଣ୍ଡରେ ଗୈରିକ ଚିତା୤ ମୋଟା ମୋଟା ଜଟାକୁ ଏକତ୍ରକରି ସେ ପଗଡ଼ିପରି ବାନ୍ଧିଛନ୍ତି୤ ବେକରେ ଅନ୍ୟୁନ ଡଜନେ ହେବ ମୋଟା ଆଉ ବଡ଼ ବଡ଼ ତୁଳସୀ ମାଳି୤ ଗେରୁଆ ବସ୍ତ୍ରରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ ସେ୤ ପାଦରେ କଠଉ, ଡାହାଣ ହାତରେ ରୂପାର ମୋଟା ବାଡ଼ି ଆଉ ଆର ହାତରେ କମଣ୍ଡଳୁ୤ ହାତରେ ବି ଗୁଡ଼ିଏ ତୁଳସୀ ମାଳ ବାନ୍ଧିଛନ୍ତି୤ ବଡ଼ ବଡ଼ ପଥର ବସା ସୁନାମୁଦି ପିନ୍ଧିଛନ୍ତି ଦୁଇ ହାତରେ୤ କିଛି ସମୟ ଗୁଣୁଗୁଣୁ ହୋଇ କହିଲେ ଚକ୍ରବାବା, ‘ଜୟ ବଜରଙ୍ଗୀ’୤ ସେଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଅଧିକାଂଶ ବ୍ୟକ୍ତି ବାବାଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କରି ଉଚ୍ଚ ସ୍ବରରେ କହି ଉଠିଲେ ‘ଜୟ ବଜରଙ୍ଗୀ’୤ ବାବା କହିଲେ, “ଏ ଅଦ୍ଭୂତ ମୂତ୍ତୀ କୌଣସି ଏମିତି ସେମିତି ମୂର୍ତ୍ତୀ ନୁହେଁ୤ ଏ ହେଉଛି ଅଷ୍ଟଧାତୁରେ ନିର୍ମିତ ବହୁପୁରାତନ ମୂର୍ତ୍ତୀ୤ ମୋତେ ସ୍ବପ୍ନାଦେଶ ଦେଇଥିଲା କି ବଜରଙ୍ଗୀ ସ୍ବୟଂ ଆମ ପାଖକୁ ଆସିଛନ୍ତି୤ ଆମେ ଅକ୍ଷୟ ତୃତୀୟାରେ ଏକହଜାର ଆଠ ହନୁମାନ ଚାଳିଶା ପାଠ କରି ଏହି ମୂର୍ତ୍ତୀକୁ ଅଭିମନ୍ତ୍ରିତ କରି ଏ ସୁନ୍ଦର ମନ୍ଦିରରେ ସ୍ଥାପନ କରିବା୤” ମନ୍ଦିର ପାଖରେ ଅସ୍ଥାୟୀ ଯଜ୍ଞକୂଣ୍ଡ ନିର୍ମାଣ କରାଯାଇଛି୤ କିଛି ରାଜନୈତିକ ପୃଷ୍ଠପୋଷକତାରେ ଯଜ୍ଞର ଆୟୋଜନ ଜୋରସୋରରେ ଚାଲିଥାଏ୤ ଅଷ୍ଟପ୍ରହରୀ ନାମଯଜ୍ଞ ସହ ବାବାଙ୍କ ପ୍ରବଚନ, ଜ୍ଞାନଯଜ୍ଞ, ଅନ୍ନଯଜ୍ଞ ଓ ବ୍ରହ୍ମଯଜ୍ଞ୤

ଏଇ କିଛିଦିନ ହେବ ଅଣନିଶ୍ବାସୀ ହୋଇଗଲାଣି ସନଜ୍୤ ଅର୍ଦ୍ଧକପାଳି ମୁଣ୍ଡବ୍ୟଥାରେ ଶୀକାର ହୋଇଛି ଲୀନା୤ ପିଙ୍କିର ପାଠପଢ଼ାରେ ଅସମ୍ଭବ ଧରଣର ଅବନତି୤ ଶେଷରେ ସନଜ୍ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲା ଏ ସ୍ଥାନରେ ରହିଲେ ସବୁପ୍ରକାରର ଅସୁବିଧା ହେବ ହିଁ ହେବ୤ ତେଣୁ ସେ ଘର ଛାଡ଼ି ଅନ୍ୟସ୍ଥାନରେ ଭଡ଼ା ଘର ନେଇ ରହିବା ଉଚିତ ହେବ୤ ଲୀନା ମଧ୍ୟ ଏହି କଥାର ସହମତ୤ ହେଲେ ପିଙ୍କି ମନରେ ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ୤ ପୂଜା ଦିନରେ ମନ୍ଦିରରେ ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧାଡ଼ିରେ ଛିଡ଼ା ହେଉଥିବା ବାପାମା ଏବେ କାହିଁକି ଏମିତି ବିରକ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି? ଶୀଘ୍ର ଏ ମନ୍ଦିର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ସରିଲେ ସେମାନେ ଘର ବଦଳା କାମ ବି କରିବେ୤ ଘର ସାମନାରେ ଗୋଟିଏ ଯାତ୍ରା ଚାଲିଛି କହିଲେ ଅତ୍ୟୁକ୍ତି ହେବନାହିଁ୤ ଅଜସ୍ର ଲୋକ ଗହଳି ଚହଳି, ଉଚ୍ଚସ୍ବରରେ ଡାକବାଜି ଯନ୍ତ୍ରର ଶବ୍ଦ ଏ ସବୁ ମନକୁ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ କରି ପକାଇଲାଣି୤

ଅକ୍ଷୟତୃତୀୟାର ବ୍ରାହ୍ମ ମୁହୂର୍ତ୍ତରୁ ସାହି ଚଳଚଞ୍ଚଳ୤ ଦିନ ଆଠଟାରେ ଉଠି ଅଘଷା ପାଟିରେ ଚା ପିଉଥିବା ଲୋକ ଆଜି ସ୍ନାନଶୌଚ ଆଦି ସାରି ଚକ୍ରବାବାଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ଗୈରିକ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ସୂର୍ଯ୍ୟ ପୂଜାପାଇଁ ଉପସ୍ଥିତ୤ ବାବାଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ସୁଦୃଶ ମଞ୍ଚ ନିର୍ମିତ୤ କଦଳୀ ଗଛ, ଆମ୍ବ ପତ୍ରର ତୋରଣ ଓ ଗତକାଲି ଜଳଯାତ୍ରାରେ ଆସିଥିବା ଶହେ ଆଠ କଳସ ମଞ୍ଚରେ ଶୋଭା ପାଉଛି୤ ବିଭିନ୍ନ ପଣ୍ଡିତମାନଙ୍କ ବେଦଧ୍ବନୀରେ ଏକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପରିବେଶ ସୃଷ୍ଟି ହେବାସହ ଝୁଣା, ଗୁଗ୍ଗୁଳ, କର୍ପୂର ଓ ସୁବାସିତ ଦୂପରେ ମହକି ଉଠୁଛି୤ ଆଳତି ପୁଷ୍ପାଞ୍ଜଳୀ ପରେ ନୂତନ ବିଗ୍ରହ ମାନଙ୍କର ମହାସ୍ନାନ କରାଯାଇ ମନ୍ଦିରରେ ସ୍ଥାପନ କରାଯିବ୤

ଦିନ ଏଗାରଟା ହେବ୤ ଘୃତ, ଶର୍କରା, ଦହି, କ୍ଷୀର ଓ ମହୁ ଭର୍ତ୍ତି ପାଞ୍ଚଟି କଳସ ସ୍ନାନ ବେଦିରେ ମୂର୍ତ୍ତି ପାଖରେ ରଖାଯାଇଛି୤ ଲାଲ ମନ୍ଦାର ଫୁଲ ଓ ରକ୍ତ ବସ୍ତ୍ର ସୁଶୋଭିତ ଦେଖାଯାଉଛି ସେ ଲାଲ ପୀତାଭ ମୂର୍ତ୍ତି୤ ବିଭିନ୍ନ ଗଣମାଧ୍ୟମର ପ୍ରତିନିଧିମାନେ କ୍ୟାମେରା ମାନ ଧରି ସିଧା ପ୍ରସାରଣରେ ବ୍ୟସ୍ତ୤ ଏତିକି ବେଳେ ପିସିଆର୍ ଭ୍ୟାନର ସାଇରନ ସହ ଏକ ବୋଲେରୋ ଆସି ଅଟକିଳା ମଞ୍ଚ ପାଖରେ୤ କୌଣସି ଅତିବିଶିଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତି ଆସିଛନ୍ତି ବୋଲି ଆୟୋଜକ ମଧ୍ୟରୁ ଦୁଇତିନିଜଣ ଚନ୍ଦନଫୁଲ ମାଳ ନେଇ ପାଛୋଟି ଆଣିବାକୁ ଗଲାବେଳେ, ସେମାନେ ଗ୍ରହଣ ନ କରି ଗହଳି ଆଡ଼େଇ ପହଞ୍ଚିଗଲେ ମୂର୍ତ୍ତିପାଖରେ୤ ଫୁଲମାଳ ଓ ବସ୍ତ୍ର କାଢ଼ି ପାଣିରେ ଧୋଇସାରିବା ପରେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ଅଫିସର ସୂଚନା ଦେବାକୁ ଯାଇ କହିଲେ, “ଆମେ ମାନେ ହେଉଛୁ ଭାରତୀୟ ମହାକାଶ ବିଜ୍ଞାନ ଗବେଷଣା ସଂସ୍ଥାର କର୍ମଚାରୀ୤ ଆପଣମାନେ ଯାହାକୁ ମହାବୀରଙ୍କ ବିଗ୍ରହ ଭାବି ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି, ତାହା କିଛିଦିନ ତଳେ ହୋଇଥିବା ଏକ ବିରଳ ଉଲ୍‌କାପାତର ଅଂଶ ବିଶେଷ୤ ଯାହା ଆମ ଗବେଷଣାର ଉପାଦାନ୤ ତେଣୁ ଆମେ ଏହାକୁ ନେଇଯାଉଛୁ୤ ଆପଣ ମାନଙ୍କ ମନରେ ଯଦି ଆଘାତ ହୋଇଥାଏ ତେବେ କ୍ଷମାଦେବେ୤ ଆମେମାନେ ନାଚାର୤” ସଶସ୍ତ୍ର ପୋଲିସ ବାହିନୀ ସାଥିରେ ଆଖିପିଛୁଳାକେ ମୂର୍ତ୍ତୀନେଇ ଚାଲିଗଲେ ସେମାନେ୤ ସମବେତ ଜନତା ଅବାକ୍ ହୋଇ ଚାହିଁ ଚାରିଥିଲେ୤ କାହା ମୁହଁରେ ଭାଷା ନଥିଲା୤ ନୈରାଶ୍ୟର ଏହି ସମୟରେ କିନ୍ତୁ ସନଜ୍‌ର ମୁହଁ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଦିଶୁଥିଲା୤

ଜଗନ୍ନାଥପୁର ଶାସନ, ରତନପୁର

କୁହୁଡ଼ି, ଖୋର୍ଦ୍ଧା, ଓଡ଼ିଶା, ୭୫୨୦୨୭

ଭ୍ରାମ୍ୟଭାଷ - ୮୯୦୮୮୫୯୭୯୭ , ଇମେଲ - rkdash@gmail.com