: ସମ୍ବିତ ସତ୍ୟପ୍ରକାଶ ମିଶ୍ର

ଶୀତୁଆ ସକାଳ୤ କଅଁଳ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ପଡୁଥାଏ୤ ଗୋଟିଏ କୁନି ଘାସ ଫୁଲ ଥଣ୍ଟରେ ଧରି ମିଠି ଦୌଡି ଦୌଡି ତା ମା’କୁ ଖୋଜୁଥାଏ୤ ମା’ ମାମା’ ମମ୍ମି’ କୁଆଡେ ଗଲୁ ମା୤ ମା ତାର ମହାନ୍ତି ବାବୁଙ୍କ ଖଳା ବାଡିରେ ବୁଲୁଥାଏ୤ ଧୀର ମନ୍ଥର ଗତି ରେ ..୤ ପାଦ ଚାପି ଚାପି ..୤ ମିଠି କହିଲା ମା କୁଆଡେ ଗଲୁ୤ ମା’ ମା’ –Happy New Year୤ ମା କୁକୁଡାଟି ପଚାରିଲା, ଆରେ ଏ କ’ଣ ? ଏ ଫୁଲ କୋଉଠୁ ପାଇଲୁ? ମିଠି ହସି ହସି କହିଲା, ମା’ ତୁ କ'ଣ ଜାଣିନୁ, ଆଜି ପରା ନିଉ ଇୟର୤ ୨୦୧୭ ସରିଲା, ୨୦୧୮ ଆରମ୍ଭ ହେଲା୤ ମୁଁ ଦେଖି ଆସିଲି, ମହାନ୍ତି ବାବୁ, ମେନେକା ଦେବୀ, ରାହୁଲ, ରୋଜି ଆଉ ତାଙ୍କ ଘରେ ବହୁତ ଭିଡ୤ ବୋଧ ହୁଏ ସେମାନଙ୍କର ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଆସିଥିବେ୤ ଶୀତ ଆସର ଜମିଛି୤ ସମସ୍ତେ ଗୀତ ଗାଉଛନ୍ତି୤ କେତେ କଣ ଖେଳ ଖେଳୁଛନ୍ତି୤ ମଝିରେ ଗୋଟେ ବୋତଲ ରଖି ବୁଲେଇ ଦେଉଛନ୍ତି୤ ତା ପରେ ଦେଖିଲି ଡ଼ିଜେ ଗୀତର ତାଳେ ତାଳେ ସମସ୍ତେ ନାଚୁଛନ୍ତି୤ ସତେ ଅବା କୌଣସି ସଂଗ୍ରାମରେ ବିଜୟ ହାସଲ କରି ଆସିଛନ୍ତି୤ ନାଚ ଗୀତରେ ସମସ୍ତେ ମସଗୁଲ୤ କାଲି ରାତି ବାରଟା ବେଳ୤ ମୁଁ ଘୋଡେଇ ହୋଇ ଶୋଇଥାଏ୤ ଏ ସବୁ ଶବ୍ଦରେ ମୋର ନିଦ ହଉନଥାଏ୤ ହଠାତ ଜୋରରେ ଶବ୍ଦ ହେବାରେ ଲାଗିଲା ଢୋ... ଢା.... ହୁଇସ ... ସାଏଁ... ଢୋ ... ଢା ....୤ ମୁଁ ଡରିକି ଗୋଟାପଣେ ଥରୁଥାଏ୤ ସମସ୍ତେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଫୁଲ ଦେଉଥାନ୍ତି ଓ ସ୍ବାଗତ କରି କହୁଥାନ୍ତି Happy New Year୤ ମହାନ୍ତି ସାହି ଆଜି ପୁରା ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଯାଇଛି୤ ଚାରିଆଡ ଆଜି ଲିଚୁ ଲାଇଟ ରେ ପୁରା ଝଲମଲ୤ ଏକା ନିଃଶ୍ବାସରେ ଏତକ କହି ମା’ ଆଡକୁ ଚାହିଁଲା ବେଳକୁ ମା’ ଆଖିରୁ ବୋହିଯାଉଥାଏ ଦି ଧାର ଲୁହ୤ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ମିଠି ପଚାରିଲା, କ'ଣ ହେଲା ମାମା? କ'ଣ ହେଲା ମମ୍ମି? ତୁ କାନ୍ଦୁଛୁ କାହିଁକି? ମିଠି ଆଖିରୁ ମଧ୍ୟ ଲୁହ ଦି ଟୋପା ବାହାରି ଯାଇଥାଏ୤ ଛଳଛଳ ଆଖିରେ ମା’ କହିଲା, ତୋ ପାପାଙ୍କ କଥା ଆଜି ମନେ ପଡୁଛି କେତେ ସୁନ୍ଦର ସେ ଓ ମୁଁ ନୂଆ ବର୍ଷ ଉପଭୋଗ କରୁଥିଲୁ୤ କେତେ ଯେ ଅଭୂଲା ସ୍ମୃତି ....୤ ଆଜି ତୋ ପାପାଙ୍କ ବର୍ଷିକିଆ୤ ଠିକ ଗତ ବର୍ଷ ଆଜିର ଦିନରେ ଏଇ ଦୁଇ ଗୋଡିଆ ମଣିଷର ଖୁସି ପାଇଁ ନିଜକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଥିଲେ ତୋ ପାପା୤

baby ମୋର ...୤ ନିଉ ଇୟର କେବଳ ଏଇ ଦୁଇ ଗୋଡିଆ ମଣିଷ ପାଇଁ ଲୋ ଧନ, ଆମ ଭଳି ଦୁଇ ଗୋଡିଆ ପକ୍ଷୀ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ନୁହଁ୤ ସେମାନଙ୍କ ଖୁସି ପାଇଁ ଆମକୁ ବଳିଦାନ ଦେବାକୁ ହୁଏ୤ ଆଉ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ହଠାତ ଗୋଟିଏ କଳା ବାଦଲ ମାଡି ଆସିବା ଭଳି ଛାଇଟିଏ ଦିଶିଲା୤ ମଣିଷ ଟାଏ ବୋଧେ୤ ଛେଳି ପରି ଦାଢି ରଖିଥାଏ୤ ପିନ୍ଧିଥାଏ ଚିରା ଗେଞ୍ଜି ଓ ନୀଳ ଧଡ଼ି ଲୁଙ୍ଗି୤ ତାର କଳା ଓ ବଳିଷ୍ଠ ହାତରେ ମା’ କୁକୁଡାର ଗୋଡ଼ ଦିଇଟାକୁ ଧରି ମୁଣ୍ଡଟା ତଳକୁ ଝୁଲାଇ ଝୁଲାଇ ନେଇଗଲା୤ ଦୂରରୁ ଶବ୍ଦ ଶୁଭୁଥାଏ୤ ଭାଇ କଲିଜାଟା ମୋର୤ ଭାଇ କରାଟ ମୋ ପାଇଁ ରଖିବୁରେ୤ ଭାଇ ଲେଗ ପିସ ସାଇଜ କରି କାଟିବୁ ସେ ସବୁ ମୋର୤ ଆଜି full enjoy କରିବା୤ ମା’ କୁକୁଡା ଡେଣା ଫଡ ଫଡ କରି ମିଠିକୁ କହୁଥାଏ ନିଜର ଯତ୍ନ ନବୁ ମିଠି, ମୋ baby ..୤ ସେଇ କଳା ବଳିଷ୍ଠ ହାତ ତୀକ୍ଷଣ ଛୁରୀ ଧାରରେ ମା’ କୁକୁଡାର ମୁଣ୍ଡକୁ ଦେହରୁ ଅଲଗା କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୁଅନ୍ତେ ମିଠି ଖଳା ବାଡିର ଧାନ କଳେଇ ପଛପଟେ ନିଜକୁ ଲୁଚେଇଦେଲା୤ କେତେବେଳେ ଅଜାଣତରେ ଘାସ ଫୁଲଟି ତା ଥଣ୍ଟରୁ ଖସି ଯାଇଥାଏ ଓ ନିଜ ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ଦେଖିଥିବା ନିଜ ମା’ର ହତ୍ୟାକୁ ମନେ ପକେଇ ପକେଇ ଶୁଖିଯାଉଥାଏ ତାର ଦୁଇ ଧାର ଲୁହ୤

ଅତିଥି ଅଧ୍ୟାପକ,

ପ୍ରାଣୀ ବିଜ୍ଞାନ ବିଭାଗ, ଢେଙ୍କାନାଳ କନିଷ୍ଠ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ ,

ଢେଙ୍କାନାଳ -୭୫୯୦୦୧, sambitsm1987@gmail.com